Αγωνία! Θα γίνουμε Συρία, όπως είπε ο Γεωργιάδης; Θα γίνουμε Βραζιλία, ή μήπως Βενεζουέλα, όπως είπε ο Χατζιδάκις; Θα υποστούμε μια θεσμική κομπίνα, με τον Τσίπρα να παραιτείται και να αναλαμβάνει κυβέρνηση από τεχνοκράτες που θα πει Ναι σε Όλα, όπως πρόβλεψε ο Βενιζέλος; Θα μας βγάλει ο “χαρούμενος” -έτσι αποκαλεί ο βαρύμαγκας Μεϊμαράκης τον Τσίπρα- από το ευρώ; Ή πρέπει να προλάβουμε το κακό, ακούγοντας το σάλπισμα του Τζήμερου να καταλάβουμε την Παρασκευή το Μαξίμου;
Και να ήταν μόνο αυτά. Έχουμε κι άλλες αγωνίες. Θα πάει, ή δεν θα πάει, ο Μεϊμαράκης σε σύσκεψη πολιτικών αρχηγών; Διότι δεν πρόκειται, είπε, να πάει, αν δεν είναι θεσμική η συνάντηση, με πρακτικά και όλα τα σχετικά. Επίσης δεν πρόκειται να δει κατά μόνας τον πρωθυπουργό, άγνωστο γιατί. Ίσως δεν γουστάρει το χαμόγελό του. Επίσης προειδοποιούν όλοι σε όλους τους τόνους να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Πάση θυσία. Αλλά επίσης προειδοποιούν η “πάση θυσία” να μην είναι μεγάλη θυσία, γιατί δεν θα το ανεχθούν.
Οι μπαμπάδες και οι μαμάδες του Ναι έχουν εν γένει μια κάποια τρικυμία εν κρανίω. Έφυγε ο Σαμαράς, πρόλαβε κι έφυγε νωρίς ο Βενιζέλος, αλλά η σκιά τους πλανιέται πάνω από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ενώ οι επίγονοι παραπατούν ζαλισμένοι από το Όχι. Η Φώφη είδε τον Τσίπρα, αλλά επέμεινε στο μαύρο ποίημα. Οι δεξιοί-πολύ-δεξιοί-πάρα-πολύ-δεξιοί, επιμένουν στα σενάρια καταστροφής. Κάποιοι άλλοι ψάχνουν γέφυρα ανάμεσα στην ακραία κινδυνολογία, και στην ανάγκη να δείξουν ότι δεν ταυτίζονται κι εντελώς με του δανειστές.
Αυτή πια δεν είναι αντιπολίτευση, είναι το κλουβί με τις τρελές. Και θα είχε πλάκα όλη αυτή η εικόνα, αν δεν εμφανιζόταν τη στιγμή που ο Τσίπρας και οι άλλοι περνούν από σαράντα κύματα με τα γεράκια των δανειστών, προσπαθώντας να κλείσουν μια συμφωνία στοιχειωδώς έντιμη. Έτσι η στάση όλων αυτών, που ορκίζονται στο ευρώ και στην Ευρώπη, είναι τραγική. Ή αν θέλετε ιλαροτραγική. Γιατί δεν εννοούν να καταλάβουν το απλούστατο: Ο Τσίπρας ήρθε για να μείνει, το Όχι άλλαξε πολλά δεδομένα, κι αν δεν αλλάξουν κι οι ίδιοι θα τους φάει το μαύρο πολιτικό σκοτάδι.
Από μια άποψη αυτό μπορεί να πει κανείς ότι είναι καλό. Έχει τα χέρια του λυτά στο εσωτερικό ο πρωθυπουργός. Από την άλλη όμως, να σκάβει η αντιπολίτευση του Ναι το λάκκο στη διαπραγμάτευση του Όχι, είναι δείγμα σοβαρής εθνικής αρρώστιας. Διότι, για παράδειγμα, όταν ο δικός τους Βέμπερ λέει στην Ευρωβουλή τα τραμπούκικα που είπε για τους Έλληνες, και ΝΔ+ ΠΑΣΟΚ δεν τα βάζουν μ’ αυτόν, αλλά με τον Τσίπρα που του έδωσε την ευκαιρία να τα πει (!), τότε η φάβα δεν έχει απλώς λάκκο. Έχει κολλήσει για τα καλά και καίγεται το καζάνι τους. Και το δικό μας από μια άποψη.
Και να είστε βέβαιοι. Αν ο Τσίπρας πετύχει συμφωνία, θα του βγουν όλοι από αριστερά, γιατί η συμφωνία δεν θα είναι καλή, θα είναι πήξε και δείξε, θα είναι χειρότερη από αυτή που θα πετύχαιναν οι ίδιοι. Το “πάση θυσία” θα το κάνουν σημαία μόνο αν δεν υπάρξει συμφωνία, και κινδυνεύσει το ακριβό μας ευρώ και τα συμφέροντα των δανειστών. Κι έτσι νομίζουν ότι καλύπτουν όλα τα ενδεχόμενα και φαντασιώνονται ότι είναι καβάλα στο άλογο και θα νικήσουν τον δράκοντα. Η βλακεία είναι ανίκητη, δηλαδή, για να μην πει κανείς τίποτε χειρότερο…
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
