Σχεδόν εδώ και δύο μήνες ο Γιάννης Μιχαηλίδης παραμένει σε απεργία πείνας λόγω της απόρριψης του αιτήματος αποφυλάκισής του από το Δικαστικό Συμβούλιο, παρ’ ότι έχει συμπληρώσει το απαιτούμενο από τον νόμο διάστημα (8,5 χρόνια) έκτισης μιας ιδιαίτερα βαριάς ποινής (20 ετών), με αποτέλεσμα η ζωή του να βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο.
Αναφερόμενος στο δικαίωμα του αδελφού για αποφυλάκιση με όρους ο αδελφός του του αναρχικού, πολιτικού, Κώστας Μιχαηλίδης σε επιστολή του, χαρακτηρίζει “εκδικητική, προκλητική και αντίθετη σε κάθε πιθανή έννοια κράτους δικαίου”, τη στάση της Πολιτείας απέναντι στον αδερφό του και, επί 58 ημέρες απεργό πείνας, Γιάννη Μιχαηλίδη.
«Με ποια δικαστική και μη λογική, κρίνεται επικίνδυνος, ενώ για καταδικασμένους βιαστές & δολοφόνους δεν ισχύει και κυκλοφορούν ελεύθεροι;»
«Η ελευθερία και κατά συνέπεια η επιβίωση του αδερφού μου έγκειται στα χέρια του κράτους» τονίζει ο αδελφός του αναρχικού, και συνεχίζει., «Πιστεύω ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος, ως έλλογο ον, θα χαρακτήριζε αυτήν τη στάση της πολιτείας, εκφραζόμενη τόσο από τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης όσο και από την εκτελεστική και τη δικαστική εξουσία, ως εκδικητική, προκλητική, και αντίθετη σε κάθε πιθανή έννοια κράτους δικαίου και “τυφλής” δικαιοσύνης. Ένας πολιτικός κρατούμενος εξωθείται στον θάνατο για τις ιδέες του» τονίζει στο κείμενό του.
Όλη η επιστολή έχει ως εξής:
«Για τον αναρχικό, πολιτικό κρατούμενο, απεργό πείνας και αδερφό μου Γιάννη Μιχαηλίδη.
Τη στιγμή που γράφεται το παρόν, ο αδερφός μου Γιάννης Μιχαηλίδης διανύει τη 58η μέρα απεργίας πείνας. Ζωτικά όργανα του σώματός του βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης, οδηγώντας ενδεχομένως σε μόνιμες βλάβες του οργανισμού του, ή ακόμη και στον θάνατό του. Το μοναδικό του αίτημα: η υφ’ όρων αποφυλάκιση, την οποία έννομα δικαιούται εδώ και μήνες, έχοντας διανύσει το απαιτούμενο διάστημα έκτισης της ποινής του.
Όμως, τα δικαστικά όργανα ως τώρα έχουν αντίθετη άποψη, η οποία επανειλημμένως εξέφραζε το εξής: «επικίνδυνος τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων, καθώς δεν έχει περάσει επαρκές χρονικό διάστημα για τον σωφρονισμό του». Άραγε πώς και από ποιον ορίζεται το επαρκές χρονικό διάστημα σωφρονισμού, αν όχι από τους υπάρχοντες νόμους; Με ποια δικαστική και μη λογική, ο Γιάννης κρίνεται επικίνδυνος τέλεσης νέων αξιόποινων πράξεων, ενώ για καταδικασμένους βιαστές και δολοφόνους δεν ισχύει κάτι τέτοιο και ήδη κυκλοφορούν ελεύθεροι;
Εκτός των άλλων, οι αργοπορημένες αποφάσεις πλημμελειοδικείων και εφετείων λειτουργούν εξοντωτικά σε μια άνευ προηγουμένου επίδειξη δύναμης της ταξικής δικαιοσύνης. Θα περίμενε κανείς μια έστω ελάχιστα πιο ανθρώπινη στάση απέναντι σε έναν απεργό πείνας, με ένα έννομο αίτημα, για τον οποίο κάθε ώρα που περνάει είναι ένα βήμα πιο κοντά σε ανεπανόρθωτες βλάβες. Χαρακτηριστικό το γεγονός πως το επόμενο εφετείο ορίστηκε την 64η μέρα απεργίας του, ενώ, επίσης, κάνεις δεν ξέρει πότε θα ανακοινωθεί η αντίστοιχη απόφαση.
Ο παραλογισμός δε σταματάει στις παραπάνω δικαστικές αποφάσεις. Σε ένα εξοργιστικό κλίμα παραποίησης, και εν προκειμένω, αποσιώπησης της πραγματικότητας από τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το συγκεκριμένο θέμα δεν έχει αναφερθεί από αυτά, ούτε κατ’επίφαση. Μοιάζει αδιανόητο, αν όχι δυστοπικό, το γεγονός ότι ένας άνθρωπος αργοπεθαίνει με μοναδικό του στόχο την ελευθερία, την ίδια στιγμή που οι μοναδικές πηγές ενημέρωσης επί τούτου είναι τα social media, ελάχιστα διαδικτυακά μέσα και ανεξάρτητες παρεμβάσεις.
Είναι προφανές ότι η μαζική ενημέρωση του κόσμου επί του θέματος θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων υπέρ αυτού, που είναι και ο λόγος της προκλητικά εσκεμμένης αδιαφορίας από τα κρατικά ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αποδεικνύεται άλλωστε από το πλήθος κόσμου που βρέθηκε στην πλατεία Συντάγματος στις 14/7, ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Γιάννη, το όποιο έρχεται σε πλήρη αντίφαση με την κρατική εκ της σιωπής προπαγάνδα.
Πιστεύω ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος, ως έλλογο ον, θα χαρακτήριζε αυτήν τη στάση της πολιτείας, εκφραζόμενη τόσο από τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όσο και από την εκτελεστική και τη δικαστική εξουσία, ως εκδικητική, προκλητική, και αντίθετη σε κάθε πιθανή έννοια κράτους δικαίου και «τυφλής» δικαιοσύνης. Ένας πολιτικός κρατούμενος εξωθείται στον θάνατο για τις ιδέες του.
Η ελευθερία και κατά συνέπεια η επιβίωση του αδερφού μου έγκειται στα χέρια του κράτους.
19/7/2022
Κ. Μιχαηλίδης»
