Κυβερνητική θυσία στο βωμό του Ιερώνυμου

του Άγγελου Προβολισιάνου

Κατά κοινή ομολογία, το πρώτο κουδούνι φέτος βρήκε τα σχολεία στην καλύτερη δυνατή κατάσταση των τελευταίων μνημονιακών ετών. Βιβλία, καθηγητές και δάσκαλοι βρίσκονταν στην πλειοψηφία τους εκεί που θα έπρεπε να είναι και όχι σε αποθήκες ή στον ΟΑΕΔ αντίστοιχα. Το σχέδιο της Επιτροπής Διαλόγου κινείται στη βάση της ριζοσπαστικής ανοικοδόμησης για την επιμόρφωση και την καλλιέργεια των νέων ανθρώπων και όχι στην παραγωγή εξειδικευμένων ανέργων που το μόνο που θα θυμούνται από τα μαθητικά τους χρόνια θα είναι το άγχος των προβιβαστικών εξετάσεων κάθε καλοκαιριού.

Η μιντιακή ανθρωποφαγία από «πριγκιπόπουλα» με πλαστά ή μη δημοσιογραφικά πτυχία λειτούργησε ως καλοκουρδισμένος βραχίονας αντιπολιτευτικών επιδιώξεων, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον εκκλησιαστικό παροξυσμό. Ιερατείο, δελτία ειδήσεων, ακραίες πολιτικές φωνές και συντηρητικοί νυκοκυραίοι συνασπίστηκαν με μοναδικό σκοπό την καθαίρεση ενός υπουργού που εντόπισε το αυταπόδεικτο. Οι επικρίσεις Φίλη για την οπισθοδρομική σύμφυση Παιδείας και Θρησκείας υπό τη σκέπη ενός υπουργείου άρα και ενός εκπαιδευτικού συστήματος ήταν η πέτρα του σκανδάλου. Εκτός από τα ιερατικά και τα κοινωνικά αντανακλαστικά ανέδειξαν δύσοσμες πτυχές, αφού τα παραπανήσια κιλά του πρώην υπουργού παρήγαγαν ρατσιστικό εγκεφαλικό λίπος στα social media από πολλούς φανατικούς χριστιανούς.

Η εξομάλυνση της κατάστασης για να κλείσει ένα από τα πολλά κυβερνητικά μέτωπα -αξιολόγηση, χρέος, προσφυγικό, κανάλια- επέβαλλε το Φίλη εκτός κυβέρνησης. Αυτή είναι η κυρίαρχη αφήγηση, καθόσον κόμμα και νεολαία αποτέλεσαν τα μοναδικά στηρίγματα του πρώην υπουργού, την περίοδο που μαινόταν η μάχη δηλώσεων με τον Ιερώνυμο. Ο Φίλης δεν χαίρει της εκτίμησης του λοιπού δημοκρατικού τόξου (πολιτικού και κοινωνικού) και επιπλέον δεν αποτελεί μέρος κάποιας εσωκομματικής τάσης. Γεγονός που σημαίνει ότι δεν θα προκύψει άμεσος εσωκομματικός αντίκτυπος, πέρα από ψιθύρους και μουρμούρες υπέρ ενός επιτυχημένου υπουργού.

Και εδώ είναι η αντίφαση. Αν και είχε αναγνωρισμένο και υψηλά βαθμολογημένο υπουργικό έργο, η στατιστική των δημοσκοπήσεων

πιθανώς

έκρινε πως πρέπει να θυσιαστεί, αφού δεν συγκέντρωνε τα απαιτούμενα στοιχεία, πέρα από το απτό έργο. Σε αυτό συνέβαλλε και ο ίδιος. Όλο αυτό το διάστημα ο Φίλης βρέθηκε στο στόχαστρο και για ζητήματα που οι δηλώσεις του λειτούργησαν σαν φιτίλι, εκεί που δεν θα έπρεπε να υπάρχει βόμβα. Το άνοιγμα της συζήτησης περί εθνοκάθαρσης και όχι γενοκτονίας των Ποντίων ήταν ένα από αυτά. 

Αν κάποιος διευρύνει την εικόνα εύκολα αντιλαμβάνεται πως ο πρώην υπουργός Παιδείας απορρόφησε όλη την αντιπαράθεση με την Αρχιεπισκοπή γιατί ήταν ο πρώτος που την έφερε με ένταση στην επιφάνεια. Γι’ αυτό και αφήνει πίσω του ένα σημαντικό κεφάλαιο. Και δεν αναφέρομαι στην προσπάθεια λειτουργικοποίησης και αναμόρφωσης των δομών της Παιδείας, αλλά στο άνοιγμα του διαλόγου περί διαχωρισμού εκκλησίας – κράτους, που πρέπει να επανέλθει κατά τη συνταγματική αναθεώρηση. Γιατί αυτό είναι το κύριο ερώτημα. Αν τα στερεότυπα, η πολιτική παρεμβατικότητα του ιερατείου και ο σκοταδισμός της πνευματικής ηγεμονίας του κλήρου δεν σπάσουν κατά τη διακυβέρνηση της Αριστεράς, τότε πότε;

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr