Την Δευτέρα 10 Ιουνίου, για τραγική ειρωνεία θα δικαστούμε για τη δημοσιοποίηση της λίστας, την ώρα που αποκαλύπτεται πως ήταν επίσημη και δεν κάναμε τίποτα άλλο από το να αποκαλύψουμε αυτό που επιμελώς έκρυβαν. Την ώρα δηλαδή που ένας τουλάχιστον υπουργός, ο Παπακωνσταντίνου θα παραπεμφθεί για απόκρυψή της. Μπροστά στη δίκη λοιπόν θα θέλαμε να αναρωτηθούμε δημόσια: πώς η Εισαγγελία ήταν σίγουρη πως η λίστα που δημοσιεύσαμε τότε ήταν όντως γνήσια, ώστε να ασκήσει δίωξη για δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων; Πώς η Προϊσταμένη της Εισαγγελίας κ Φάκου, όταν όλοι προσπαθούσαν να πείσουν πως η λίστα που δημοσιεύσαμε δεν ήταν η λίστα Λαγκάρντ, είχε πιστοποιήσει την γνησιότητά της ώστε να ασκήσει διώξεις; Ριψοκινδύνευσε δηλαδή να ασκήσει δίωξη για κάτι που ενδεχομένως ήταν πλαστό; Αυτό που πραγματικά μπορούσε να αποδείξει την γνησιότητα της λίστας και να δικαιολογήσει τη δίωξη, ήταν η λίστα που ήρθε για δεύτερη φορά στην Ελλάδα από την Γαλλία, τον Δεκέμβριο του 2012. Δηλαδή μεταγενέστερα της δίωξης. Πώς λοιπόν ασκήθηκε δίωξη χωρίς στοιχεία; Ή μήπως δεν χρειάζονταν; Έχει κι αυτό ενδιαφέρον να το μάθουμε δίπλα σε όλα τα άλλα που σκιαγραφούν τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος στην υπόθεση αυτή.
Share
