Κύριε Πάσχο, το Κ*ΒΟΞ έχει και ισόγειο

Η λύσσα να υποστηρίξουν κάποιοι την κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης δεν τους αφήνει καν να μετρήσουν σωστά τους ορόφους των κτηρίων για τα οποία αραδιάζουν διαδικτυακά την αποψάρα τους.

Κάπως έτσι την πάτησε και ο γνωστός δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης, ο οποίος σε μια προσπάθεια να διαστρεβλώσει πλήρως την πραγματικότητα σχετικά με τη χθεσινή καταδρομική επίθεση των ΜΑΤ στα Εξάρχεια, έγραψε:

«Όταν οι αστυνομικοί ρίχνουν δακρυγόνα σε κλειστό χώρο έχουμε απόπειρα δολοφονίας. Όταν οι μπάχαλοι ρίχνουν μολότοφ στην Μαρφίν έχουμε πρόβλημα πυρασφάλειας…

ΥΓ. Από πότε ο θερινός κινηματογράφος ΒΟΞ έγινε κλειστός χώρος;»

Ας αφήσουμε στην άκρη την πλήρη παραμόρφωση της πραγματικότητας και όλων όσων έχουν ειπωθεί για την υπόθεση της Μαρφίν, όπως και την ευκολία του κ. Μανδραβέλη να χρησιμοποιεί τα θύματα της χυδαίας εκείνης προβοκατόρικης και δολοφονικής επίθεσης για να δικαιολογήσει (ανεπιτυχώς) τη χθεσινή βία που χρησιμοποίησαν τα ΜΑΤ.

Το υστεργόγραφο όμως του κ. Μανδραβέλη έχει εξαιρετικό… ενδιαφέρον.

«ΥΓ. Από πότε ο θερινός κινηματογράφος ΒΟΞ έγινε κλειστός χώρος;», αναρρωτιέται προβοκατόρικα για να λάβει καταιγισμό απαντήσεων που του εξηγούν ότι ο θερινός κινηματογράφος του Κ*ΒΟΞ βρίσκεται (όπως δεκάδες άλλοι θερινοί κινηματογράφοι στην Αθήνα), στην ταράτσα του κτηρίου, ενώ τα ΜΑΤ έριξαν δακρυγόνα στο ισόγειο του Κ*ΒΟΞ όπου υπάρχει χώρος συγκεντρώσεων και μπαρ.

Ο Μανδραβέλης έσπευσε να ρίξει την ευθύνη της γκάφας του… στο «άβατο» των Εξαρχείων.

«Ευχαριστώ. Δεν το ήξερα. Έχω πάνω από 12 χρόνια να πατήσω στην περιοχή. Δεν «επιτρέπεται» στο μη-άβατο…», έγραψε και έκανε την ίδια ανάρτηση, αλλά χωρίς το υστερόγραφο.

Το να μην έχει περάσει ούτε απ’ έξω εδώ και χρόνια είναι κατανοητό. Εδώ όμως φαίνεται ότι η αποψάρα του προήλθε χωρίς καν να δει μια φωτογραφία του χώρου, έστω και για να ικανοποιήσει την προσωπική του περιέργεια για το πως μπορεί να έχει κλειστό χώρο ένας θερινός κινηματογράφος.

Αποψάρες με βάση τη φαντασία και όχι την πραγματικότητα λοιπόν, και συγκρίσεις δολοφονικών επιθέσεων για να δούμε ποια ήταν… δολοφονικότερη. Και ο «υγιής» δημόσιος διάλογος συνεχίζεται…