Λογοκρίνουν με νόμο την ελευθεροτυπία στη Νότια Αφρική

Ένα νέο νομοσχέδιο για την προστασία των κρατικών δεδομένων επιδιώκει να περάσει στη Νότια Αφρική η κυβέρνηση του προέδρου Τζέικομπ Ζούμα αφού το φέρνει ενώπιον του κοινοβουλίου. Το εν λόγω νομοσχέδιο θα προβλέπει την ποινική δίωξη δημοσιογράφων- ακόμα και την 25ετή φυλάκισή τους- που έχουν στην κατοχή τους κρατικά έγγραφα που θεωρούνται απόρρητα και κάνουν ρεπορτάζ βασισμένο σε αυτά. Αυτό αφορά και τις περιπτώσεις που τα έγγραφα αυτά είναι δημόσιου ενδιαφέροντος και αποκαλύπτουν διαφθορά, κακοδιαχείριση ή άδικες πράξεις.
‘’Αυτό θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στα ΜΜΕ της χώρας που θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους απρόσκοπτα’’, σύμφωνα με την ομογενή δημοσιογράφο Κατερίνα Κατωπόδη που μίλησε στο www.koutipandoras.gr. ‘’Με αυτόν τον τρόπο υπονομεύεται η ελευθερία λόγου και ενισχύεται η μυστικοπάθεια έχοντας άμεσα και αντίκτυπο στη δημοκρατία’’, αναφέρει η ίδια.
Το νομοσχέδιο παρουσιάστηκε το Μάρτιο του 2010 και το περιεχόμενό του έγινε αντικείμενο έντονης κριτικής και παρόλο που έχει υποστεί τροποποιήσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων 18 μηνών, το νομοσχέδιο παρουσιάζει ακόμα ελλείψεις για θέματα υπεράσπισης του δημόσιου συμφέροντος. Η κυβέρνηση προώθησε αυτό το νομοσχέδιο στο Κοινοβούλιο, αντί να προβεί σε διαβουλεύσεις, όπως είχε υποσχεθεί, γεγονός που θεωρείται ανησυχητικό σχετικά με τη δέσμευση της κυβέρνησης για τη διαφάνεια.
Ο Ντάνιελ Μπεκέλε από την οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Human Rights Watch, δήλωσε ότι ‘’αν εφαρμοστεί, θα περιορίσει απαράδεκτα τόσο το δικαίωμα πρόσβασης σε πληροφορίες όσο και την ελευθερία της έκφρασης, που αποτελούν τη βάση μιας δημοκρατικής κοινωνίας’’.
Οι συντάκτες και δημοσιογράφοι προσπαθούν να ασκήσουν πιέσεις ώστε να μην περάσει το σχέδιο νόμου και σε περίπτωση που συμβεί αυτό, θα προσβάλουν την απόφαση στο συνταγματικό δικαστήριο της χώρας.
Μέχρι στιγμής, η ισχύουσα νομοθεσία επιτρέπει τον περιορισμό στην πρόσβαση πληροφοριών για θέματα δημοσίου ενδιαφέροντος, όπως η εθνική ασφάλεια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, πρέπει να προσδιοριστεί επακριβώς τι συνιστά πραγματική απειλή για το έννομο συμφέρον του κράτους.