Εγώ απάντησα: “Αν αγαπώ, όλες μου τις ελπίδες. Αν δεν αγαπώ , καμία”. Το να αγαπούμε μας φαίνονταν αναγκαίο στη ζωή, σε κάθε πράξη, σε κάθε σκέψη, σε κάθε αναζήτηση.
Σήμερα αν πιστέψω αυτά που μου λένε , συμβαίνει με τον έρωτα ο,τι και με την πίστη στον Θεό. Τείνει να εξαφανιστεί-τουλάχιστον σε ορισμένους χώρους. Πρόθυμα τον χαρακτηρίζουν σαν ένα ιστορικό φαινόμενο, σαν μια ψευδαίσθηση του πολιτισμού. Τον μελετούν, τον αναλύουν- και ει δυνατόν, τον θεραπεύουν.
Διαμαρτύρομαι. Δεν υπήρξαμε θύματα μιας ψευδαίσθησης. Όσο κι αν μερικοί δυσκολεύονται να το πιστέψουν, αγαπήσαμε πραγματικά.
Λουί Μπουνιουέλ, Η τελευταία Πνοή
