Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα αλλάζει μετά από 40 χρόνια, ουσιαστικά. Όσοι δεν διάβασαν τα μνημόνια, μοιραία τώρα πρέπει να διαβάσουν τα εκλογικά αποτελέσματα. Είναι δύσκολο να κάνεις προβλέψεις για μια κατάσταση που είναι πρωτόγνωρη και δεν εμπεριέχει τα γνωστά στοιχεία. Για να το πω πρακτικά, δεν θα την σχολιάσει ούτε ο Ρέππας, ούτε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Ένας κύκλος “επαγγελματιών” της πολιτικής θα βγει στην ανεργία μαζί με πολλά από τα στοιχεία που αποτέλεσαν το πολιτικό σύστημα. Πώς μπορεί να εξελιχθεί μια κατάσταση με ένα από τα κόμματα της Αριστεράς με καθοριστικό ρόλο δίπλα μάλιστα στην καρέκλα της εξουσίας και τα δυο παραδοσιακά κόμματα της εξουσίας σε αμηχανία και ίσως σε απόγνωση;
Οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι πολύ αποκαλυπτικές. Ένα πάντως είναι βέβαιo. Από αύριο το πρωί θα κληθούν να ψηφίσουν οι αγορές. Η χώρα θα ψεκαστεί πάλι με τον τηλεοπτικό φόβο. Πως δεν θα πάρουμε τη δόση γιατί υπάρχει πολιτική αστάθεια.
Κατ’ αρχήν όπως αποκαλύπτουμε στο 2ο τεύχος του HOT DOC την Πέμπτη, υπάρχει πιθανότητα η χώρα να μην πάρει τη δόση όχι λόγω πολιτικών εξελίξεων αλλά αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν έχουν δηλαδή αποφασίσει αν θα μας σπρώξουν στην πτώχευση. Παρ’ όλα αυτά η χρεοκοπία θα χρησιμοποιηθεί πάλι ως επιχείρημα για να δημιουργήσει ένα κλίμα ανοχής σε “υπερβατικές” λύσεις διακυβέρνησης που θα προταθούν.
Το καταρρέον πολιτικό σύστημα δεν έχει μόνο να υπερασπιστεί τον εαυτό του με το μόνο τρόπο που ξέρει αλλά έχει και μια βασική υποχρέωση: να προωθήσει όσα έχουν αποφασιστεί για την Ελλάδα. Μέτρα που όπως θα δείτε και πάλι στο HOT DOC έχουν απαιτηθεί από την “ομάδα διακομματικής συνεργασίας” για την προώθηση των επιλογών της τρόικας.
Σε όλο αυτό το σκηνικό, αυτοί οι παραδοσιακοί πολιτικοί, ενδεχομένως δεν μπορούν να διακρίνουν πως τα εκλογικά αποτελέσματα δεν είναι αριθμοί αλλά και δυναμική.
Απ’ όσο μπορώ να φανταστώ, τις επόμενες ώρες θα υπάρξει ένα τρομερό παρασκήνιο για να εμφανιστούν παραθεσμικές λειτουργίες ως λύσεις. Αυτή τη φορά όμως δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με αριθμούς ούτε με κουκιά αλλά με πολιτική. Πολιτική που διαμορφώνουν νέες δυνάμεις. Η αλαζονεία του Βενιζέλου και ο λυκειακός εθνικισμός του Σαμαρά, δεν μπορούν να εκφράσουν τους πολίτες της χώρας. Ούτε αυτούς που τους ψήφισαν. Δεν είναι τυχαίο που δεν μιλάνε. Δεν είναι γιατί είναι λυπημένοι, αλλά γιατί και οι ίδιοι καταλαβαίνουν αν και έχουν υποκύψει.
Το καλύτερο που έχει να κάνει αυτό το πολιτικό σύστημα που εξαπάτησε κατ’ επανάληψη τη χώρα, είναι να μην επενδύσει στην απάτη για μια ακόμη φορά. Οι λαοί αργούν ίσως, αλλά κάνουν πάντα αυτό που πρέπει.
Ας διαβάσουν λοιπόν όχι τα μνημόνια που έγραψε μια ομάδα αδίστακτων τεχνοκρατών αλλά τα αποτελέσματα που υπογράφει σήμερα η Ελλάδα. Ίσως κάνουν καλό στη χώρα την τελευταία στιγμή.
