Μαλώνεις ρε;

Η αποστροφή της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα (σε πολύ υψηλούς τόνους κατά την συζήτηση στη Βουλή για την ψήφιση του προϋπολογισμού) με την οποία ζήτησε εκλογές, όταν απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό είπε: “Να παραιτηθείτε κ. Μητσοτάκη και να προκηρύξετε εκλογές, να δώσετε τη
δυνατότητα στη λαϊκή ετυμηγορία να δώσει διέξοδο! Ιδού η Ρόδος! Σας ζητάμε να δώσετε λύση, αποτύχατε! Είστε ανεπαρκής και επικίνδυνος, είστε κυβέρνηση ενόχων” προκάλεσε πολλές αναταράξεις στο μέτωπο της κυβέρνησης και του εξωνημένου μιντιακού συστήματος της ακραίας διαπλοκής και προπαγάνδας.

Πως όμως υποδέχτηκαν όλοι αυτοί την «τορπίλη» Τσίπρα;

Στο κυβερνητικό στρατόπεδο «αχός βαρύς ακούγεται πολλά ντουφέκια πέφτουν». Πρώτη αντίδραση ήταν η έκδηλη αμηχανία. Περίμεναν βέβαια σφοδρή επίθεση από τον Τσίπρα με αιχμή την πανδημία
και την ακρίβεια. Περίμεναν ότι η αποκάλυψη (από 6μηνου) της έκθεσης Τσιόδρα-Λύτρα σε συνδυασμό με την δήλωση του πρωθυπουργού (την 1 η Δεκεμβρίου) ότι “οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ δεν έχουν μεγαλύτερη θνησιμότητα από τους διασωληνωμένους εντός ΜΕΘ”, καθιστούσε τον πρωθυπουργό ένοχο και αυτουργό της υγειονομικής τραγωδίας που εξελίσσεται στην χώρα.

Περίμεναν ότι η διαχείριση της άφαντης έκθεσης –«πουν’ το πουν’ το, το δαχτυλίδι, ψάξε ψάξε δε θα το βρεις»- και με την χορηγία-σιωπή Τσιόδρα θα περιόριζε την ζημιά σε ανεπαίσθητες μόνο ρωγμές επί της εικόνας του Μωυσέως. Περίμεναν ότι οι εξαγγελίες (καθρεφτάκια σε ιθαγενείς) που θα έκανε ο πρωθυπουργός για την οικονομική στήριξη και ανακούφιση των βαριά πληττόμενων νοικοκυριών, μαζί με το αφήγημα ότι η κρίση είναι παγκόσμια (με πολύ βαρύτερες επιπτώσεις στις άλλες χώρες) και απολύτως προσωρινή (οι προβλέψεις των οικονομικών αναλυτών λένε ότι μετά τον Δεκέμβριο ο
παράδεισος θα έχει θυρανοίξια) θα ήταν για τον Μητσοτάκη και την Γεραπετρίτικη Αριστεία «ένα γελαστό απόγευμα».

Περίμεναν ότι ο Τσίπρας θα κατακεραύνωνε τον πρωθυπουργό με τη γνωστή (τον τελευταίο καιρό) φράση “ο κ. Μητσοτάκης ούτε θέλει ούτε μπορεί”. Δεν περίμεναν ότι αυτός που οι δημοσκοπήσεις (τους) δείχνουν να χάνει με διπλάσια ποσοστό από την διαφορά που καταγράφηκε στις εθνικές εκλογές
του 2019, αυτός που η δημοφιλία του ακολουθεί -από μεγάλη απόσταση- τον Μητσοτάκη (ως τέταρτος) αφού έπεται του Κουτσούμπα που με την σειρά του ακολουθεί τον δεύτερο Ανδρουλάκη, αυτός που -μέσα σε μία μόλις εβδομάδα- νιώθει στο σβέρκο του την καυτή ανάσα του Νίκου Ανδρουλάκη που τα
δημοσκοπικά του ποσοστά τον εκτοξεύτηκαν στο ύψος του άστρου της Βηθλεέμ, θα είχε την αποκοτιά και το θράσος (άκουσον άκουσον) να ζητήσει την παραίτηση του «Θεού» και την προκήρυξη εκλογών!!

Η απάντηση του έντρομου πρωθυπουργού (που υποδύθηκε τον άνετο) ήταν: «Θα ήταν πειρασμός να προκηρύξω εκλογές για να δω τον πανικό σας κ. Τσίπρα. Ο βασικός λόγος που η χώρα έχει πετύχει αυτούς τους 27 μήνες ότι πέτυχε είναι ότι έχουμε εγγυηθεί την σταθερότητα και την πολιτική συνέχεια,
αυτή την πολιτική σταθερότητα έχω ευθύνη να μην την διακινδυνεύσω και δεν θα τη διακινδυνεύσω”.
Δεν σας θυμίζει η στάση του Κυριάκου κάτι από τον συμπαθή Ζήκο -ως μπακαλόγατος- στην ταινία «Της κακομοίρας»;

Δεν σας παραπέμπει εκεί όπου ο Ζήκος ρωτάει συνεχώς τον αντίζηλο του Ν. Ρίζο “μαλώνεις ρε; πες μαλώνεις, για να πεθάνεις;” και ακούσει σταθερά την ίδια απάντηση “ναι μαλώνω” και τότε ο Ζήκος δηλώνει με στόμφο “Αυτός μαλώνει ρε. Ε, τώρα δεν μαλώνω εγώ”!!!

“Η σύγκριση είναι ο μεγαλύτερος κλέφτης της χαράς”
Ralph Smart, Ψυχολόγος

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr