Να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν να ‘ναι οχυρό να την υπερασπιστούμε από τα σκάνδαλα και τη ρουτίνα από τη μιζέρια και τους μίζερους από τις προσωρινές και οριστικές απουσίες.
Να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν αρχή να την υπερασπιστούμε από την έκπληξη και τους εφιάλτες από τους ουδέτερους και τα νετρόνια από τις γλυκές ατιμώσεις και τις άσχημες διαγνώσεις.
Να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν σημαία να την υπερασπιστούμε απ’ την αστραπή και τη μελαγχολία από τους αφελείς και τους απατεώνες από τη ρητορεία και τις καρδιακές προσβολές από τις επιδημίες και τις ακαδημίες.
Να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν πεπρωμένο να την υπερασπιστούμε απ’ τη φωτιά και τους πυροσβέστες από όσους αυτοκτονούν και τους εγκληματίες από τις διακοπές και την εξάντληση από την υποχρέωση να είμαστε χαρούμενοι.
Να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν βεβαιότητα να την υπερασπιστούμε απ’ τη βρωμιά και την οξείδωση από τη φημισμένη σκουριά του χρόνου από την υγρασία και τον καιροσκοπισμό από τους μαστροπούς και το χαμόγελο.
Να υπερασπιστούμε τη χαρά σαν να ‘ναι δικαίωμα να την υπερασπιστούμε απ’ τον θεό και τον χειμώνα από τα κεφαλαία γράμματα και από τον θάνατο από τα επώνυμα και τα κρίματα της τύχης και επίσης από την ίδια τη χαρά.
