Τις στιγμές φρίκης που έζησε στη Λωρίδα της Γάζας, για να καταφέρει μετά από 28 ημέρες αγωνίας να φθάσει στην Αθήνα, μετέφερε μιλώντας στην ΕΡΤ ο Αλέξανδρος Φαγιάντ, ένας από τους 11 Έλληνες επαναπατρισθέντες την περασμένη Παρασκευή.
«Δεν υπήρχε κανένα σημάδι ότι θα ξεκινήσει ο πόλεμος, μία ημέρα πριν την 7η Οκτωβρίου» αναφέρει. «Δεν υπάρχουν καταφύγια για να προστατευθεί κάποιος στη Γάζα» σημειώνει και κάνει λόγο για μη στοχευμένους ισραηλινούς βομβαρδισμούς ακόμη και «σε ανθρώπους που περίμεναν στην ουρά για ένα κομμάτι ψωμί» ενώ ενημερώνει για πλήρη έλλειψη βασικών ειδών διατροφής «έψαχνα για ένα κιλό μακαρόνια για να ταϊστούν 30-40 άτομα» λέει χαρακτηριστικά.
«Είχα πάει στη Γάζα για να επισκεφτώ τους γονείς μου, 20 ημέρες πριν να ξεκινήσει ο πόλεμος. Τίποτε δεν προμήνυε ότι θα ξεκινήσει πόλεμος μία ημέρα πριν την 7η Οκτωβρίου. Το πρωί της 7ης Οκτωβρίου με παίρνει ο αδελφός μου και μου λέει «έχουμε πόλεμο». Ανοίγω το παράθυρο και βλέπω ρουκέτες, πύραυλοι, αεροπλάνα, κόσμος δεξιά-αριστερά που έψαχνε κάπου να κρυφτεί, μια χαοτική κατάσταση. Είμασταν απλοί πολίτες. Εγώ για κακή μου τύχη έμενα δίπλα στο λιμάνι και αυτή η περιοχή τις πρώτες ημέρες βομβαρδίστηκε πάρα πολύ έντονα. Έπεφταν ολόκληρα κτήρια στο λιμάνι» μεταφέρει τη ζοφερή εικόνα ο κ. Φαγιάντ.
«Δεν υπάρχουν καταφύγια. Δεν υπάρχει μέρος να προστατευθεί κάποιος στη Γάζα»
«Δεν υπάρχουν καταφύγια στη Γάζα. Ο κόσμος είτε μένει στα σπίτια του, είτε συγκεντρώνεται σε κάποιες πλατείες και αυτές δυστυχώς βομβαρδίζονται. Δεν υπάρχει μέρος να κρυφτεί κάποιος στη Γάζα. Ο κόσμος πηγαίνει σε εκκλησίες, σε προαύλια νοσοκομείων, αλλά και αυτά τα μέρη όπως αποδείχθηκε δεν είναι ασφαλή. Η εκκλησία βομβαρδίστηκε και σκοτώθηκαν τόσα άτομα και τα νοσοκομεία βομβαρδίστηκαν» αναφέρει.
Μιλώντας για το πώς κατάφερε να φύγει από τη Γάζα αναφέρει «Για καλή μου τύχη είχα αυτοκίνητο και έβαλα άρον άρον τα πράγματα στο αμάξι και πήγα νότια γιατί δήθεν το νότιο μέρος είναι πιο ασφαλές. Πήγα σε μια άλλη πόλη αλλά δυστυχώς κι εκεί καθώς είναι παραλιακή η πόλη και εκεί πάλι τα ίδια. Επιθέσεις όχι μόνο από αέρος αλλά και από τη θάλασσα. Τα πράγματα είναι τραγικά. Πέρα από τους βομβαρδισμούς, δεν υπάρχει ηλεκτρικό, δεν υπάρχει νερό, ούτε τα βασικά είδη διατροφής. Ο κόσμος μπορεί να περιμένει 5 – 6 ώρες σε μια ουρά για ένα κομμάτι ψωμιού. Το ίδιο συμβαίνει και με το νερό. Τα έζησα όλα αυτά».
«Έψαχνα να βρω ένα κιλό μακαρόνια ή ρύζι για 30 με 40 εκτοπισμένους από τον βορρά»
«Εγώ προσωπικά έψαχνα, έψαχνα για ένα κάτι, για μια οικογένεια. Γιατί δυστυχώς μαζεύονται όλοι. Γιατί όταν έγινε μετακόμιση από βορρά προς νότο έρχονται συγγενείς φίλοι, αναγκαστικά πρέπει να τους φιλοξενήσουμε με αποτέλεσμα να είναι πολλά τα άτομα. Εγώ έψαχνα για να βρω ένα κιλό μακαρόνια ή ρύζι για 30 με 40 άτομα» αναφέρει.
«Δεν γνωρίζω να υπάρχουν τούνελ, όπου κρύβεται η Χαμάς. Ακούω ότι υπάρχουν αλλά δεν έχω δει» σημειώνει.
«Βομβαρδίζουν βράδυ και με το φως της ημέρας βλέπεις τους νεκρούς στους δρόμους»
«Πρέπει να σωθεί ο κόσμος που σκοτώνεται. Να σταματήσει η γενοκτονία που γίνεται. Αυτός ο κόσμος τι φταίει. Σκοτώθηκαν 4.000 παιδιά. Βομβαρδίζουν βράδυ και το πρωί με το φως της ημέρας βλέπεις τους νεκρούς στους δρόμους. Στη Γάζα δεν υπάρχει ρεύμα. Ακόμη και οι τηλεπικοινωνίες είναι κομμένες. Δεν μπορεί να καλέσει κάποιος ασθενοφόρο» αναφέρει.
Όπως κατήγγειλε: «Βομβαρδίστηκαν άνθρωποι που περίμεναν για να πάρουν ένα κομμάτι ψωμί. Άνθρωποι που πήγαν να κρυφτούν κοντά σε νοσοκομείο και αυτό βομβαρδίστηκε».
«Μιλάω για τον λαό που εξοντώνεται» τονίζει.
