Μέχρι και ο Μουμτζής μιλά πλέον για… «ζαβολιές» Μητσοτάκη

Σε μια στιγμή παραφροσύνης, όπως λέει και ο γνωστός αθλητικογράφος,  ο Σάκης Μουμτζής αποκαλύπτει τις πραγματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης σχετικά με το μπλόκο στο κόμμα του Κασιδιάρη, ασκώντας ταυτόχρονα αιχμηρή κριτική στους χειρισμούς Μητσοτάκη.

Με άρθρο του στην Καθημερινή με τον «βαρύ» τίτλο «Η Ιστορία διδάσκει», ο ένθερμος οπαδός του πρωθυπουργού τονίζει χωρίς περιστροφές πως η κυβέρνηση θέλει εκτός βουλής το ναζιστικό κόμμα του Κασιδιάρη για να καταστεί πιο εφικτή η αυτοδυναμία.

Μάλιστα ο Μουμτζής κάνει πολύ χαρακτηριστικά λόγο για «ζαβολιά» και καλεί ανοιχτά την κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε καμία αλλαγή καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν unfair.

«Αντιλαμβάνομαι την αγωνία της Νέας Δημοκρατίας για την κατάκτηση της αυτοδυναμίας. Ομως, είναι λάθος να το επιδιώκει αλλάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού ενώ αυτό βαίνει προς τη λήξη του. Γιατί η απαγόρευση του κόμματος Κασιδιάρη, αυτή την προσπάθεια εξυπηρετεί….

Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και θεσμικά λιγότερο αμφισβητήσιμο αν η κυβέρνηση ανέβαζε τον πήχυ εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 4%.

Από τη στιγμή που είναι αποφασισμένη να κάνει μια «ζαβολιά» –αδιαφορώντας για τις συνέπειες που αυτή θα έχει στο φιλελεύθερο προφίλ της– ας την κάνει καλά.

Και αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, θα πρότεινα στην κυβέρνηση ένα ακόμη πιο αποτελεσματικό μέσο: ας αλλάξει τον εκλογικό νόμο επαναφέροντας το εφάπαξ bonus των 50 εδρών για τις δεύτερες εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική.

Νομίζω πως το πλέον φρόνιμο θα ήταν να μην υπάρξει καμιά θεσμική παρέμβαση λίγο πριν από τις εκλογές και οι πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Σάκης Μουμτζής.

Ολόκληρο το άρθρο:

Η Ιστορία διδάσκει

Η πρόθεση τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης να απαγορευθεί η συμμετοχή του κόμματος Κασιδιάρη στις βουλευτικές εκλογές είναι δεδομένη. Δεν γνωρίζω όμως αν θα είναι πολιτικά αποτελεσματική, γιατί η Ιστορία δείχνει πως παρόμοιες απόπειρες δεν έφεραν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Οι πληττόμενοι είχαν τη δυνατότητα –στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος– να παρακάμψουν την απαγόρευση μέσω ενός θυγατρικού σχήματος. Κλασικό παράδειγμα η δημιουργία της ΕΔΑ. Συγκροτήθηκε κυρίως από στελέχη τού εκτός νόμου ΚΚΕ και υποστηρίχθηκε παντοιοτρόπως από αυτό. Αποτέλεσμα, επτά χρόνια μετά την ίδρυσή της (3 Αυγούστου 1951), στις βουλευτικές εκλογές του 1958 να αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση, μέσα από μια πολιτική πλατιών συμμαχιών. Συνεπώς, η απαγόρευση λειτουργίας του ΚΚΕ ουσιαστικά ουδέν αποτέλεσμα έφερε, γιατί όταν υπάρχει ένας κόσμος που θέλει να εκφραστεί πολιτικά, θα βρει τρόπους να το κάνει. Αυτή είναι η δυναμική της δημοκρατίας.

Αντιλαμβάνομαι την αγωνία της Νέας Δημοκρατίας για την κατάκτηση της αυτοδυναμίας. Ομως, είναι λάθος να το επιδιώκει αλλάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού ενώ αυτό βαίνει προς τη λήξη του. Γιατί η απαγόρευση του κόμματος Κασιδιάρη, αυτή την προσπάθεια εξυπηρετεί. Αν η απαγόρευσή του ήταν αποτέλεσμα δημοκρατικής ευαισθησίας, η σχετική ρύθμιση θα εισαγόταν στη Βουλή ευθύς ως εμφανίστηκε αυτό το κόμμα και όχι λίγο πριν από τις εκλογές. Πολύ δε περισσότερο όταν υπάρχει πιθανότητα να εκπροσωπηθεί στη Βουλή.

Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό και θεσμικά λιγότερο αμφισβητήσιμο αν η κυβέρνηση ανέβαζε τον πήχυ εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 4%. Από τη στιγμή που είναι αποφασισμένη να κάνει μια «ζαβολιά» –αδιαφορώντας για τις συνέπειες που αυτή θα έχει στο φιλελεύθερο προφίλ της– ας την κάνει καλά. Και αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, θα πρότεινα στην κυβέρνηση ένα ακόμη πιο αποτελεσματικό μέσο: ας αλλάξει τον εκλογικό νόμο επαναφέροντας το εφάπαξ bonus των 50 εδρών για τις δεύτερες εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική.

Νομίζω πως το πλέον φρόνιμο θα ήταν να μην υπάρξει καμιά θεσμική παρέμβαση λίγο πριν από τις εκλογές και οι πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους.