Η καθηγήτρια του πανεπιστημίου του Κέντ, Τάρα Σμίθ, υποστηρίζει ότι σε περίπτωση που κάποιος δεχθεί δάγκωμα από ζόμπι τότε θα έχει την τάση να μουγκρίζει ενώ περπατάει και παράλληλα το περπάτημά του θα επιβραδύνεται σταδιακά μέχρι που το άτομο αυτό τελικά θα σέρνει τα πόδια του.
Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν τη σταδιακή απώλεια των προηγούμενων δεξιοτήτων του ατόμου, την πλήρη έλλειψη επιδεξιότητας και τη σταδιακή αποσύνθεση της σάρκας του, όπως ανέφερε η καθηγήτρια στο περιοδικό BMJ.
Σε σπάνιες περιπτώσεις ωστόσο τα ζόμπι μπορεί να είναι εξαιρετικά ευφυή και να μην παρουσιάζουν τα τυπικά χαρακτηριστικά που έχουμε στο μυαλό μας. Αυτό ενδεχομένως να σημαίνει πως ούτε θα δαγκώνουν ούτε θα τρέφονται κατά κανόνα με ωμή σάρκα.
Η περίοδος επώασης μπορεί να κυμαίνεται από μερικά δευτερόλεπτα σε ώρες ή ακόμα και ημέρες.
Παρά το γεγονός ότι η ύπαρξη των ζόμπι καταγράφεται από πολύ παλιά , εντούτοις, μέχρι στιγμής λίγες επίσημες έρευνες έχουν διεξαχθεί που να επιβεβαιώνουν τον ιό των ζόμπι και να ενημερώνουν για τη μόλυνση από αυτόν.
Το τελευταίο διάστημα όμως έχουν διαπιστωθεί διαφορετικές μολύνσεις που θα μπορούσαν να αποδοθούν στην ύπαρξη του συγκεκριμένου ιού , εγείροντας την ανησυχία της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας.
Σύμφωνα πάλι με την καθηγήτρια: «Τα ζόμπι, ή οι περιπατητές, όπως συνηθίζουν εξίσου να αποκαλούνται, αποτελούν πλέον μεγάλο μέρος της ιατρικής έρευνας».
Η ειδικός των ζόμπι Μάττ Μόγκ αναφέρει πως ο προσδιορισμός ενός ζόμπι βασίζεται σε τρία κριτήρια:
- Πρόκειται για ένα αναστημένο ανθρώπινο σώμα
- Είναι αρκετά επιθετικό
- Είναι μολυσμένο και μεταδίδει τον ιό του.
Πολλά ζόμπι, ωστόσο, είναι μολυσμένα αλλά ταυτόχρονα παραμένουν ζωντανά, συμπληρώνει η Μόγκ.
“Αυτή η κατηγορία θα μπορούσε να συσχετιστεί με τα βαμπίρ που είναι μολυσμένα από το βακτήριο Bacillus vampiris.
