Ακόμα μια αποτρόπαια εικόνα βίας και κακοποίησης νεκρού ζώου έγινε γνωστή μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Κοντά στο Εξωχώρι της Μεσσηνίας στον Δήμο Μάνης βρέθηκε κρεμασμένο από τον λαιμό ένα μικρό τσακάλι το οποίο αφού το σκότωσαν το κρέμασαν. Το σοκαριστικό συμβάν ανέδειξε ο φιλοζωικός ιστότοπος zoosos.gr και σύμφωνα με την ανάρτηση που έκανε στο Facebook, η Μαρία Δάκουρη, το νεκρό ζώο εντόπισαν τουρίστες περπατώντας στην άκρη του δρόμου.

Απορίας άξιον είναι τι σκεφτόταν ο δράστης που δολοφόνησε το άγριο ζώο και μάλιστα το κρέμασε κοινή θέα. Παραδειγματισμός; Διαστροφή; Το μόνο σίγουρο είναι πως η πράξη αυτή, μια ακόμα όπου ο δράστης είναι άγνωστος, αποτελεί κακούργημα και με τον νόμο. Υπενθυμίζεται πως ο φόνος, ο βασανισμός και η εκτροφή ζώων για μάχες από πλημμελήματα έχουν αναβαθμιστεί σε κακουργήματα (ν. 4830/2021)… παρόλα αυτά τα εγκλήματα κατά των ζώων ειδικά στην επαρχία δεν έχουν τελειωμό.

Το τσακάλι

Αν και ρυθμιστής της φύσης και των γεωργικών εκτάσεων, αφού τρέφεται με είδη που πλήττουν τις καλλιέργειες των αγροτών, το τσακάλι έχει κυνηγηθεί έντονα στη χώρα μας.

Όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της η «Καλλιστώ» (περιβαλλοντολογική οργάνωση για την άγρια ζωή και τη φύση): «Το τσακάλι κυνηγήθηκε έντονα στη χώρα μας και την περίοδο 1974 – 1980 περίοδος κατά την οποία σε όλη τη χώρα σκοτώθηκαν πάνω από 7.000 άτομα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Ο ελάχιστος πληθυσμός του σύμφωνα με την τελευταία καταγραφή που πραγματοποιήθηκε το 2001, υπολογιζόταν περίπου στα 1000 άτομα (ενήλικα και ανήλικα) χωρισμένα σε 153-170 αγέλες. Οι υγιέστεροι υποπληθυσμοί εμφανίζονται στις περιοχές των δέλτα του Νέστου και του Μόρνου με πυκνότητα μεγαλύτερη από 3 και 1,7 άτομα/χλμ² αντιστοίχως, πυκνότητες που θεωρούνται και από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως.

Η γενικότερη τάση αποξηράνσεων που στις περισσότερες περιοχές της χώρας αποτελεί πλέον μέρος της καταστροφικής «ανάπτυξης» και όλο και πιο συχνά πλέον εγκαταλείπεται, αποστερεί από το είδος, βιοτόπους για τη διατήρηση και αναπαραγωγή του. Η πτωτική τάση των πληθυσμών έχει οδηγήσει σε εξαφάνιση του τσακαλιού από περιοχές στις οποίες εμφανίζονταν μέχρι πρόσφατα . Οι πυρκαγιές, η επέκταση αστικών περιοχών, η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων αλλά και ο κατακερματισμός των βιοτόπων του από διάνοιξη δρόμων χωρίς υποδομές διευκόλυνσης και αποτροπής της ασυνέχειας των βιοτόπων του, αντιπροσωπεύουν τις κυριότερες αιτίες υποχώρησης του τσακαλιού από την Ελληνική ύπαιθρο. Τα τσακάλια κινδυνεύουν επίσης από τα τροχαία ατυχήματα, και το παράνομο κυνήγι. Μεγάλο μειονέκτημα στη διατήρηση του είδους αποτελεί η έντονη κατανομή του πληθυσμού του σε πολλούς μικρότερους υποπληθυσμούς σε μεγάλο εύρος στη χώρα μας, από τη Μάνη της Πελοποννήσου μέχρι το Σουφλί της Θράκης και της Σάμου, γεγονός που το κάνει περισσότερο ευάλωτο σε φυσικές καταστροφές ενώ δεν επιτρέπει και την ανταλλαγή γενετικού υλικού ανάμεσα στις διαφορετικές ομάδες».