Η πολυαναμενόμενη παράσταση του σπουδαίου ριζοσπάστη σκηνοθέτη Φρανκ Κάστορφ και ιστορικού διευθυντή της βερολινέζικης Φολκσμπίνε έρχεται για να μας εκπλήξει.
Στον απόηχο της σφοδρής αντιπαράθεσης που ξέσπασε με τους «Σφήκες» του Αριστοφάνη, σε διασκευή και σκηνοθεσία της Λένας Κιτσοπούλου, το αργολικό θέατρο ετοιμάζεται να υποδεχθεί μια ακόμα διαφορετική «ανάγνωση» ενός τα πιο εμβληματικά έργα της αρχαίας τραγωδίας. Ο γεννημένος στην Ανατολική Γερμανία ανανεωτής του γερμανικού θεάτρου μετά την πτώση του Τείχους , ο οποίος δηλώνει «βίαιος ειρηνιστής», έδωσε ήδη από τη συνέντευξη Τύπου στο Φεστιβάλ Αθηνών μια πρώτη γεύση για την παράστασή που θεωρείται το highlight του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.
Ο Φρανκ Κάστορφ, οραματίζεται τη δική του Μήδεια πυρακτωμένη, συνειρμική, αντιφατική, ολομόναχη, διωγμένη και παρείσακτη σε ένα κόσμο γεμάτο σαρκασμό, σε ένα κόσμο γεμάτο εχθρούς. Μια γυναίκα που έφυγε για τους ουρανούς πάνω στο χρυσό άρμα του πατέρα της, Ήλιου, αφήνοντας πίσω της ένα κόσμο να φλέγεται. Έτσι κι αλλιώς η Μήδεια είναι μια γυναίκα πρωτοποριακή 2.500 χρόνια πριν, πρωτοποριακή και σήμερα, ένα σύμπαν ολόκληρο, ένας σύνθετος και πολυδαίδαλος κόσμος φτιαγμένος από τα δομικά υλικά της ύπαρξης, μια γυναίκα που είναι η αρχή, η ιδέα, το μαύρο άστρο που εκπέμπει και δεν σβήνει ποτέ και οι αντανακλάσεις του φτάνουν σε εμάς τρεμάμενες και παντοτινές. «Δουλεύοντας πάνω στις επόμενες πλάνες του», όπως είπε ο γερμανός σκηνοθέτης παραθέτοντας τον Μπρεχτ, ο οποίος δεν συνηθίζει να δίνει πολλές διευκρινίσεις για τη δουλειά που ετοιμάζει, θα μας δώσει τη δική του ανατρεπτική εκδοχή της ηρωίδας του Ευριπίδη, προσθέτοντας τρία κείμενα που έχει γράψει για τη Μήδεια ο Χάινερ Μίλλερ καθώς και ποιήματα του Ρεμπώ. Πέντε ταλαντούχες ελληνίδες ηθοποιοί υποδύονται τη Μήδεια, η Μαρία Ναυπλιώτου, η Ευδοκία Ρουμελιώτη, η Στεφανία Γουλιώτη, η Σοφία Κόκκαλη και η Αγγελική Παπούλια, οι οποίες δημιουργούν ένα ανθρώπινο παζλ με το εμπλουτισμένο υλικό της Μήδειας, ενώ στο θίασο παίζουν επίσης ο Νίκος Ψαρράς, ο Αινείας Τσαμάτης και ο Νικόλας Χανακούλας.
Ο Φρανκ Κάστορφ είναι γνωστός ως ένας εικονοκλαστικός και εκρηκτικός σκηνοθέτης, συχνά ακραίος, που δεν φοβάται να προκαλέσει και να τολμήσει.
Έχει αφήσει το στίγμα του στο ευρωπαϊκό θέατρο και θεωρείται ένας από τους σπουδαίους εκπροσώπους του. Ανέλαβε τη Φολκσμπίνε το 1992 με στόχο να την κάνει διάσημη. Την έκανε όχι μόνο διάσημη, αλλά σημείο αναφοράς για τις μεταδραματικές και συχνά αμφιλεγόμενες παραστάσεις της. Η τελευταία φορά που ο Κάστορφ σκηνοθέτησε στην Ελλάδα ήταν το 2017 στην Πειραιώς 260, παρουσιάζοντας τον «Παίκτη»” του Ντοστογιέφσκι, ενώ η Μήδεια είναι η πρώτη του σκηνοθεσία στην Επίδαυρο.
Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος έχει πει ότι «η ιδέα του αρχαίου δράματος είναι η μεγαλύτερη θεατρική ιδέα στον κόσμο». Μια ιδέα που μπορεί να εμπνεύσει, να προκαλέσει, να βασανίσει, να φτάσει στα άκρα, να απογειώσει ή να βουλιάξει κάθε δημιουργό που θα θελήσει να αναμετρηθεί μαζί της. Ο υποψιασμένος γερμανός σκηνοθέτης το γνωρίζει πολύ καλά, γι’ αυτό στη συνέντευξη Τύπου είχε πει «Ίσως να αξίζει όλη αυτή η δουλειά, ίσως και να πάει χαμένη», μάλλον προετοιμασμένος να εισπράξει όχι μόνο θετικά αλλά και αρνητικά σχόλια και αντιδράσεις. Σε κάθε περίπτωση, ο διεθνής επαναστοχασμός πάνω στο αρχαίο δράμα που ξεκίνησε το 2021 με τον Οιδίποδα του Τόμας Οστερμάγερ δηλώνει την πρόθεση του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου να υποστηρίξει μια νέα ματιά πάνω στα ποιητικά έργα που δεν είναι κτήμα κανενός αλλά ανήκουν σε όλους.
