Μια συγκλονιστική ιστορία μέσα από τις λάσπες στην Αγριά – Η εξομολόγηση του φωτογράφου 

Μία συγκινητική ιστορία καταγράφεται στην Αγριά του Βόλου, με αφορμή τις μεγάλες καταστροφές που σημειώθηκαν από τα δύο ακραία καιρικά φαινόμενα που έπληξαν τη Μαγνησία.

Ο φωτογράφος Βασίλης Οικονόμου, που εργάζεται ως φωτορεπόρτερ και κάλυψε τα γεγονότα φέρνει στην επιφάνεια μία ιστορία με αγάπη, αναμνήσεις και αρκετή… λάσπη.

Από την νύχτα στην περιοχή της Αγριάς το νερό που κατεβάζει το βουνό και τα φερτά υλικά (από τις πρόσφατες πυρκαγιές) έχει φτάσει ήδη μέχρι το γόνατο. Το πρωί με το πρώτο φως οι καταστροφές είναι τεράστιες. Νερό και λάσπη, στους δρόμους, στα σπίτια, στις επιχειρήσεις.

Είμαι στον δρόμο από το πρωί και καταγράφω ότι βλέπω. Το απόγευμα πια ,αφού έχω ολοκληρώσει το ρεπορτάζ στην περιοχή, γυρνώντας στην Αγριά, ένας γείτονας μου λέει για μεγάλη καταστροφή σε θερμοκήπια στην περιοχή, ενός ζευγαριού γνωστών μας και αν μπορώ να πάω για να τους βοηθήσουμε. Όταν έφτασα στα θερμοκήπια πραγματικά οι εικόνες ήταν απογοητευτικές. Όλα, μα όλα τα φυτά πνιγμένα στην λάσπη πλήρης καταστροφή.

Ψάχνω να τους βρω και τους εντοπίζω μαζί με δυο άλλους γείτονες και φίλους τον Γιώργο και την Ιωάννα να παλεύουν στα λασπόνερα. Όπως και στις πυρκαγιές, έτσι και στις πλημμύρες ο ένας με τον άλλον παλέψαμε γείτονες, φίλοι, γνωστοί ο ένας για τον άλλον.

Μόλις με βλέπουν η Μαρία με αναγνωρίζει αμέσως. “Είσαι ο Βασίλης που μας βάφτισες το παιδί μας πριν από 18 χρόνια!” ναι έχω αλλάξει είναι αλήθεια από τότε. Τραβώ φωτογραφίες και στα θερμοκήπια και στους βοηθητικούς χώρους με τα μηχανήματα, αλλά και στο σπίτι τους. Τα πάντα καλυμμένα από την λάσπη,προσπαθούν να σώσουν και να καθαρίσουν ότι μπορούν.

Απελπισμένοι και οι δυο από την καταστροφή καθόμαστε και μιλάμε. Βλέπουν το μέλλον αβέβαιο, καθώς δεν ξέρουν με ποιόν τρόπο θα καταφέρουν να ορθοποδήσουν ξανά. Ενώ μιλώ με τον Βασίλη και φωτογραφίζω, η Μαρία ψάχνει μέσα στα λασπόνερα. “Το βρήκα, Βασίλη το βρήκα, έλα να δεις” φωνάζει. Είχε ξεθάψει το άλμπουμ της βάπτισης, εκείνο που τους είχα δώσει τότε, πριν από 18 χρόνια.

Φωτογραφίες, που εκείνη την ημέρα ήταν εικόνες χαράς για ένα καθαρό και φωτεινό ξεκίνημα ζωής και που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως μετά από 18 ολόκληρα χρόνια προσπάθειας, θα έφτανε μια νύχτα να την κολλήσει σε ένα ανάχωμα λάσπης.

Φεύγοντας, ευχόμουν να βρουν την δύναμη να συνεχίσουν την ζωή και τα όνειρά τους, όπως πολλοί συντοπίτες μου, που κάθε μέρα που ξημερώνει κοιτούν τον ουρανό, ευχόμενοι να μην ξανάρθει το “κακό”. Γιατί ο χειμώνας είναι μπροστά μας”.

ΔΕΙΤΕ ΕΙΚΟΝΕΣ:

Πηγή: thenewspaper.gr