«Μεγάλωσα μέσα στην πιάτσα, στο Μεταξουργείο. Παρακολούθησα όλη αυτή τη σταδιοδρομία που έγινε με τους ομοφυλόφιλους, με τις αδελφούλες, με το αδελφάτο, αυτό το κίνημα, το οποίο εμένα, και στο μαγαζί μου μέσα είχα και φίλους είχα και στο σπίτι μου έμπαιναν».
Για να σας προλάβω αυτή δεν ήταν μια δήλωση από μια συνέντευξη κάποιου γνωστού το 1970, ούτε καν ατάκα από ταινία της εποχής της βιντεοκασέτας, δεν το είπε κάποιος ηλικιωμένος στον δρόμο και δεν το ανέφερε κανείς ηλικιωμένος σε κάποιο γήπεδο μια Κυριακή.
Το παραπάνω ειπώθηκε από τον γνωστό για τα ομοφοβικά του σχόλια Αργύρη Παπαργυρόπουλο, ένα πρωινό στην ελληνική τηλεόραση, το 2023, στην εκπομπή της Ελένης Τσολάκη, μπροστά στα μάτια χιλιάδων τηλεθεατών.
Το παραπάνω δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ακόμα έναν χυδαίο ομοφοβικό λόγο στην τηλεόραση το τελευταίο δίμηνο. Έναν λόγο που είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχει εκεί έξω, αλλά τα κανάλια λόγω… συγκυριών και στον βωμό της τηλεθέασης αποφάσισε να τον επαναφέρει και να τον διαφημίσει κιόλας.
Δεν είναι τυχαίες άλλωστε οι ερωτήσεις κάθε τρεις και λίγο για τους ομοφυλόφιλους, ούτε φυσικά το γεγονός τα πρόσωπα που τις δέχονται. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ούτε το μη κόψιμο των χυδαίων απαντήσεων στο μοντάζ, ούτε το ότι τις αναπαράγουν συνέχεια.
Το θέλουν, τους φέρνει νούμερα και όσο κι αν φωνάζουν ότι είναι κατά και καταδικάζουν τον ομοφοβικό λόγο, χαίρονται που υπάρχει.
Για αυτό θα συνεχίζει η τηλεόραση να έχει καλεσμένο τον Κούγια και θα του γίνονται ερωτήσεις για τον Στέφανο Κασσελάκη, για αυτό ο Σταμάτης Γαρδέλης θα εμφανιστεί ξανά σε εκπομπή, για αυτό ο Αχιλλέας Μπέος θα ρωτηθεί ξανά για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ από τον Γιώργο Λιάγκα, και για αυτό ο Παπαργυρόπουλος και ο κάθε Παπαργυρόπουλος θα ξαναβγεί στην επιφάνεια.
Το ΕΣΡ όμως τι κάνει για αυτό; Ό,τι έκανε πάντα, είτε συστάσεις, είτε τίποτα. Και εφόσον μπορούν κάποιοι να παίζουν ομοφοβικά παραληρήματα θα το κάνουν γιατί πουλάει.
Αν δεν μπορούσαν δεν θα το έκαναν. Αν δεν μπορούσαν βέβαια αυτό θα σήμαινε ότι θα υπήρχε και ΕΣΡ…
