Μητσοτάκια ‘μ, Χατζηδάκια ‘μ

Εργασιακό νομοσχέδιο. Και να, αδελφέ μου, που έχουμε απέναντι -σε κουβέντα να βρισκόμαστε- τον γελωτοποιό Χατζηδάκη και τον θαυματοποιό Μητσοτάκη. Ροζ φούσκες, και σομόν μπούρδες. Τι καλά που θα είμαστε με το νέο καθεστώς στην εργασία, πώς θα δουλεύουμε όποτε θέλουμε, θα μαζεύουμε ελιές όποτε ωριμάζουν, θα έχουμε πατρική άδεια όταν αποκτήσουμε παιδί και παιδί μόλις αποκτήσουμε πατρική άδεια. Ως μπόνους προόδου και ανάπτυξης θα απαλλαγούμε από τους εργατοπατέρες, από τις συντεχνίες και από τις απεργίες, προστατεύοντας πλήρως, μεταξύ άλλων, το δικαίωμα στην εργασία.  Όχι των ανέργων, του απεργοσπάστη.

Από την εποχή που ο Λάσκαρης κατάργησε την ταξική πάλη έχουμε να δούμε τέτοια μπερεκέτια. Ο γελωτοποιός που δεν έχει ούτε ένα ένσημο να προτάσσει το στήθος του κατά των απεργών τού σήμερα και του αύριο. Ο θαυματοποιός που δεν έχει δοκιμάσει τη γλύκα της εξαρτημένης εργασίας -εκτός αν τέτοια θεωρήσουμε το πατρικό ρουσφέτι μιας καλοπληρωμένης θέσης σε κρατική τράπεζα μόλις γύρισε από το Κολάμπια- να διαβουλεύεται με τους θεούς του ΣΕΒ για την ακριβή διατύπωση των εντολών τους. Και οι δύο, με συνοδεία αυλικούς, παπαγάλους και παγώνια, να μας θεωρούν, εκτός από υποζύγια, και μαλάκες.

Δεν πρέπει να γράφουμε τέτοιες κακές λέξεις. Μάλιστα. Αλλά πόσο καθωσπρεπισμό να αντέξεις όταν εμφανίζουν την κατάργηση του οκτάωρου ως μεγάλο δώρο στον εργαζόμενο; Την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων ως κατάκτηση ελευθερίας; Την παντοδυναμία του αφεντικού ως κανονική κανονικότητα; Την απεργία ως τον μεγαλύτερο εχθρό της ανάπτυξης; Τα συνδικάτα ως καθυστέρηση; Πώς δηλαδή να μην σε κάνει έξω φρενών το γεγονός ότι οι ανθρωποφάγοι εκεί πάνω αντικρίζουν σε κάποιους εδώ κάτω όχι απλώς κρέας για τα καζάνια τους, αλλά και μια άβουλη μάζα που θα την πείσουν να μπει στα καζάνια χειροκροτώντας;

Ουδέν κακόν… Η μπούρδα ως κατάπλασμα για κάθε αντιδραστική νεοπλασία δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Γελωτοποιούς και θαυματοποιούς του είδους είδε πολλούς η εργατική τάξη να περνούν από πάνω της. Στο τέλος πήγαν στον αγύριστο παρέα με τους νόμους τους. Και μπόνους μια ξεγυρισμένη μούντζα από την ταξική πάλη που φαντάστηκαν ότι μπορούν να τελειώσουν με χαρτιά και παραμύθια. Μητσοτάκια ‘μ, Χατζηδάκια ‘μ, έρχεται…

Πηγή: Η Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr