Η ανυπαρξία όλων των εξουσιών στην χώρα μας δεν μπορεί παρά να μας οδηγεί αργά αργά σε έναν αρχέγονο τρόπο επιβολής και δικαιοσύνης.
Η ταξική πάλη συνήθως εκδηλώνεται σε εκφυλισμένα δημοκρατικά καθεστώτα που δεν έχουν τα κότσια να επαναπροσδιορισθούν και να δηλώσουν την πραγματική τους ταυτότητα.
Τέτοια είναι και η δημοκρατία η οποία συναντάται στην Ελλάδα, ένα πολίτευμα που δεν θέλει να αποδεχθεί ότι είναι Εναλλασσόμενη Μοναρχία με στοιχεία απολυταρχίας.
Ίσως επειδή είμαι μικρός και απαίδευτος να μη μπορώ να αντιληφθώ την διαφορά του Καντάφι, ας θέσουμε ένα παράδειγμα προς αποφυγή; , με τις φατρίες που μας κυβερνούν 60 χρόνια.
Ο Καντάφι ήταν τύραννος και επίτασσε τον πλούτο της χώρας του ενώ οι δικοί μας κυβερνητικοί τον μοιράζονταν μεταξύ τους. Και τι κατάλαβε στο τέλος; Τα πήρε μαζί του στον τάφο.
Ενώ οι μαφιόζοι μας, τα μετακυλούν από γενεά σε γενεά, διατηρούν τις πατροπαράδοτες αξίες που μεταλαμπαδεύτηκαν από τα βάθη της ιστορικής μας κληρονομιάς και τα διογκώνου σε
κάθε ευκαιρία που τους δίδεται εις βάρος ενός λαού αποχαυνωμένου, κοιμισμένου, αποστασιοποιημένου, λες και του ρίχνουν Prozac στο νερό (λες μωρέ).
Επειδή όμως και άλλοι είναι μικροί και απαίδευτοι, μωροί θα χαρακτηρίζονταν από κάποιον λόγιο ελιτιστή κουμουνιστή (ξέρετε αυτούς τους «θέλουμε μόνο 8% γιατί αυτό μας βολεύει»), να μην πέφτουν από τα σύννεφα οι πολιτικοί όταν τους βλέπουν και θέλουν να τους λιντσάρουν. Να χαίρονται που ο λαός είναι πολιτισμένος και συναισθηματικά δεμένος μαζί τους (τόσα χρόνια οι ίδιοι, τους συνήθισαν) και όχι αιμοδιψής και υποστηρικτής της άμεσης δικαιοσύνης.
Και τα λέω αυτά και σε εσάς κ. Σαμαρά που μετά τις εκλογές και την αυτοδυναμία θα αλλάξετε το Μνημόνιο. Σαν δε ντρέπεστε, υποκριτές του πρωκτού
Δημήτρης Φ.
