Ο λόγος για τις φιλαρμονικές Εταιρείες Κέρκυρας που κάθε άκουσμά τους, κάθε παιάνισμα τους, κάθε νότα τους, «πλημμυρίζει» τον ουρανό της Κέρκυρας δίνοντας άλλοτε πένθιμο και άλλοτε εύθυμο χρώμα στην πριγκίπισσα του Ιονίου.
Οι ιστορία τους στο νησί ξεκινά γύρω στο 1840.
Μετά το 1837, ο θάνατος του βασιλιά της Αγγλίας Γουλιέλμου του Δ’ και η απαγόρευση από την ανιψιά του, Βικτορία, της συμμετοχής της μπάντας του Αγγλικού στρατού στις Ορθόδοξες θρησκευτικές εκδηλώσεις και κυρίως στη λιτανεία του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα, οδήγησαν τους Κερκυραίους στις 12 Σεπτεμβρίου του 1840, στην ίδρυση της δικής τους κερκυραϊκής Φιλαρμονικής τη «Φιλαρμονική Εταιρία Κέρκυρας».
Οι ξένοι την αποκαλούσαν «La Banda Grecca». Μουσουργός ήταν Σπυρίδων Ξύνδας, ιδρυτικά μέλη είχε τον Πέτρο Κουαρτάνο και τον Ιωάννη Καλλονά, ενώ πρόεδρος της Φιλαρμονικής ήταν ο Νικόλαος Χαλκιόπουλος Μάντζαρος.
Τα χρώματα της πρώτης Φιλαρμονικής της Κέρκυρας -παρότι προτάθηκε να είναι το μπλε και το λευκό, όπως τα χρώματα της Ελληνικής σημαίας- έπειτα από παρέμβαση της Ιονίου Γερουσίας, ήταν τα χρώματα της Ιονίου Πολιτείας, δηλαδή το μπλε και το κόκκινο.
H «Παλαιά» ή η «Κόκκινη Φιλαρμονική», όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν οι Κερκυραίοι, είναι η παλαιότερη Φιλαρμονική στο νησί, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Και είναι εκείνη η «Φιλαρμονική Εταιρεία» που απέδωσε τον Ολυμπιακό Ύμνο του Σπύρου Σαμάρα στους πρώτους Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 στην Αθήνα.
