Η Υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως ανακοίνωσε με στόμφο την επιβολή ενιαίου ψηφοδελτίου στις φοιτητικές εκλογές και την κατάργηση των παρατάξεων. Πρόκειται για μια απόφαση βαθιά αντιδημοκρατική, αφού θεωρεί ότι οι εκπρόσωποι του φοιτητικού σώματος πρέπει να εκλέγονται με όρους δημοτικότητας, όχι πολιτικής τοποθέτησης και δράσης. Αν η κ. Κεραμέως μισεί τόσο πολύ τις παρατάξεις γιατί δεν καταργεί την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, οργάνωση της σπουδάζουσας νεολαίας της ΝΔ;
Προφανώς το μένος της κυβέρνησης δεν στρέφεται κατά των παρατάξεων εν συνόλων αλλά κατά των αριστερόστροφων. Η Αριστερά παρά τις συνεχείς πιέσεις, δυσφημήσεις ακόμη και διώξεις, συνεχίζει όχι μόνο να εκπροσωπεί το φοιτητικό σώμα αλλά και να κερδίζει μάχες. Κρίσιμη μάχη ήταν αυτή των φοιτητικών εκλογών, κρίσιμη ήταν η μάχη της σίτισης των πιο φτωχών φοιτητών του ΑΠΘ ενώ κρίσιμη είναι η μάχη κατά της ΟΠΠΙ και της γενικότερης καταστολής εντός των ΑΕΙ, τα οποία περισσότερο με πεδίο μάχης μοιάζουν παρά με χώρο γνώσης, διαλόγου και πνευματικής παραγωγής. Η παρουσία της αστυνομίας εντός των χώρων των ιδρυμάτων, έχει ως μοναδικό στόχο την καταστολή των συλλογικών δράσεων εντός των ΑΕΙ ενώ δεν έχει καμία σχέση με τη καταπολέμηση του κοινού ποινικού εγκλήματος που θεωρητικά η κυβέρνηση ευαγγελίζεται πως θα απομακρύνει από τους πανεπιστημιακούς χώρους.
Συγχρόνως, η κατάργηση των παρατάξεων που έσπευσαν οι διάφοροι κατ’ ευφημισμό δημοσιογράφοι και τα κυβερνητικά στελέχη, δεν είναι μια καινούργια ιδέα αλλά προέρχεται από το μεταχουντικό παρελθόν (νόμος για τα ΑΕΙ του Καραμανλή 1976). Το σημαντικότερο όμως είναι πως η πολιτική αυτή είναι ανεφάρμοστη. Αυτό διότι οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι αυτόνομοι οργανισμοί με διαφορετικό καταστατικό ο καθένας, το οποίο είναι κατατεθειμένο στο πρωτοδικείο.
Η συμμετοχή στις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων είναι ανοιχτή, όπως είναι οι διαδικασίες των υπόλοιπων σωματείων της χώρας. Κατά συνέπεια, αν η κυβέρνηση δεν σκοπεύει να καταργήσει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι ή την απαγόρευση των φοιτητικών εκλογών, τότε πολύ απλά η κ. Κεραμέως μαζί με τους απανταχού νεροκουβαλητές-δημοσιογράφους πανηγυρίζουν για κάτι αφενός αντιδημοκρατικό, αφετέρου ανεφάρμοστο.
Εντούτοις, οι παρατάξεις που τόσο «κακό» έχουν κάνει στα ελληνικά ΑΕΙ αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας και κινητήριο μοχλό των κοινωνικών κινητοποιήσεων με ριζοσπαστικό πρόσημο. Οι κυβερνητικές παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ που εδώ και τρεις δεκαετίες κυριαρχούν απόλυτα στους χώρους των ΑΕΙ προφανέστατα δεν έχουν καμία ευθύνη για την παρακμή του φοιτητικού συνδικαλισμού, παρόλο που το συνδικαλιστικό μοντέλο που προωθούνταν από τις παραπάνω είχε φτάσει σε σημείο να αναπαράγεται μόνο από πελατειακές σχέσεις.
Από την άλλη, η νίκη της Αριστεράς στις εκλογές της 18ης Μάη, έπαιξε καταλυτικό ρόλο για την κλιμάκωση της κυβερνητικής επίθεσης εναντίον του φοιτητικού συνδικαλισμού, που τόσο θέλει να σώσει φορώντας του ένα κρατικό-πατερναλιστικό μανδύα. Για την κυβέρνηση οι αριστεροί συνδικαλιστές καταστρέφουν το Πανεπιστήμια, η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση τα σώζουν.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
