Να "κλειδώσουμε" τον αριστερό ριζοσπαστισμό

Η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για ένα «νέο συνασπισμό εξουσίας» συμπυκνώνει τη νέα στρατηγική που υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για την «ανατροπή» της κυβέρνησης. Πρόκειται για ένα ακόμη πιο θαρραλέο άλμα του κόμματος, που χωρίς αμφιβολία χρειάζεται προστατευτικές επεξεργασίες, έτσι ώστε να διασφαλισθεί η «αναγκαία αυτοδυναμία», ο ριζοσπαστισμός και το ταξικό πρόσημο της πολιτικής που θα εφαρμόσει η αριστερή κυβέρνηση.

Ο Αλέξης Τσίπρας δημοσίευσε ένα άρθρο όπου σκιαγραφούσε τους βασικούς στόχους για τη «μεγάλη συμπαράταξη δυνάμεων» μέσα από την απεμπλοκή από το καθεστώς του Μνημονίου και της λιτότητας, αναδιαπραγμάτευση του χρέους, την επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων, την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, την αποτροπή της διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος, τον δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, την αναδιανομή του εισοδήματος, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την ενίσχυση της δημοκρατίας και την απλή αναλογική. Όμως, οι συνθήκες απαιτούν πιο συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Το δημοψήφισμα για τη μικρή ΔΕΗ αναδεικνύει ευρύτερα ζητήματα, ουσίας αλλά και τακτικής. Έτσι, εκ των πραγμάτων το δημοψήφισμα για τη ΔΕΗ αναδεικνύεται σε πρόβα τζενεράλε για τη μεγάλη συμπαράταξη.

Όμως, μετά την ήττα του Μαΐου, οι συστημικές και οι αντιδραστικές δυνάμεις εξαπέλυσαν μια γιγαντιαία  επιχείρηση αυταρχισμού και συσκότισης  για τα νέα μέτρα λιτότητας και ξεπουλήματος με το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής, το οποίο απέβλεπε επίσης και στην παραγραφή των γνωστών σκανδάλων, αλλά και την επιστράτευση των απεργών της ΔΕΗ. Μετά την υιοθέτηση της νέας στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ, εξαπέλυσαν παράλληλα μια τεράσταια επιχείρηση διασποράς του «ιού της σύγχυσης» με τον Δημ. Αβραμόπουλο να προωθεί την ιδέα του «μεγάλου συνασπισμού» ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με τον Μιχ. Χρυσοχοϊδη να ευαγγελίζεται την «παράταξη του ριζοσπαστικού κέντρου…  και την προοδευτική Αριστερά» βερμπαλισμοί που προκάλεσαν -όπως ήταν φυσικό-  τον γέλωτα του παρδαλού κατσικιού. Η «επιχείρηση σύγχυση» είναι πολύ επικίνδυνη, όχι μόνο γιατί στηρίζεται στον άκρατο λαϊκισμό, αλλά γιατί εξαπολύει ασύστολα ψεύδη με πρωτοφανή ισχύ επικοινωνιακού πυρός. 

Αν και όλα αυτά είναι τεκμήρια του πανικού των αντιδραστικών δυνάμεων, δεν πρέπει επ΄ ουδενί να υποβαθμίζονται. Γι΄ αυτό και το «πρόγραμμα  αριστερής διεξόδου» πρέπει σε ορισμένα σημεία του να εξειδικευτεί, έτσι ώστε ο νέος ευρωπαϊκός αριστερός ριζοσπαστισμός να καταστεί άμεσα κατανοητός από όλους τους πολίτες. Και αυτό πρέπει να γίνει κυρίως σε δύο πεδία. Πρώτον, στα καυτά ζητήματα της οικονομίας, όπως τα χρέη προς το κράτος, τα ταμεία και τις τράπεζες, τη ρευστότητα, τους μισθούς, τις συντάξεις, την ανάπτυξη κ.ο.κ. Δεύτερον, στην κάθαρση της δικαιοσύνης από την αντιδραστική νομοθεσία και στη δικαστική διερεύνηση των υπευθύνων της πτώχευσης της χώρας και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, των μεγάλων σκανδάλων της διαπλοκής πολιτικών-τραπεζών-συμφερόντων. Αυτές οι επεξεργασίες θα κατευνάσουν τους φόβους  για τους πιθανούς κινδύνους διολίσθησης προς το κέντρο που ενδεχομένως εγκυμονεί η νέα στρατηγική του μετώπου, θα επιβεβαιώσει τον αριστερό ριζοσπαστισμό του κόμματος και θα συμβάλει στην ενίσχυση της δυναμικής του. 

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr