Να ‘ρθει; Να μην έρθει; Τι να κάνει;

Επευφημίες και γιουχαΐσματα, με τον Χρόνο να δηλώνει εκνευρισμένος ότι άδικα μαλώνουν, είναι αδύνατον να μετρηθεί με χρονολογίες. Δεν έχω συγκεκριμένη κατεύθυνση! Είμαι ενιαία οντότητα, καταλάβετέ το!

Πάει ο παλιός ο χρόνος φωνάζουν απ΄ έξω οπαδοί του 2019. Κάθε πέρσι και καλύτερα ανταπαντούν του 2018 κάνοντας χειρονομίες. Στωικά κι απόμακρες οι παλιές χρονολογίες παρακολουθούν σαν αν μην τις νοιάζει. Ή σα να ξέρουν κάτι περισσότερο. Να μην έρθει μουρμουρίζει από μέσα του το 1942 καθισμένο στην όχθη του ποταμού Ντον. Θα χρειαστεί να αναμετρηθεί ξανά ο κόσμος, όπως αναμετρηθήκαμε εμείς. Αλλιώς αλλά ξανά.

Ενθουσιασμός στην πόρτα εισόδου εξόδου, πυροτεχνήματα και διαπληκτισμοί. Να έρθει να κληρώσει το πρωτοχρονιάτικο! Ναι! Ναι! Να έρθει, είναι μια καλή χρονιά για εμάς με ωροσκόπο στην Παρθένο. Εμάς στην Ελβετία είτε έρθει είτε δεν φύγει, δεν μας απασχολεί. Ο κούκος την ίδια ώρα θα συνεχίσει να σημαίνει. Κυλούν τα λεπτά και σιγά σιγά γίνεται το αδιαχώρητο. Οι φωνές υψώνονται κι άλλο. Να έρθει! Είμαστε στη κεντρική πλατεία της μεγαλύτερης μητρόπολης έτοιμοι να τον υποδεχτούμε. Απόλυτη σιωπή στη βάρκα. Θα φτάσουμε απέναντι στο 2019 ή θα ταΐσουμε πάλι τα σκυλόψαρα; Θα φτάσουμε στην Ευρώπη της επαγγελίας ή θα πνιγούμε; Στριμωγμένοι, πλέουν, καθένας με την ελπίδα και το φόβο του, χωρίς να ξέρουν σε ποια ξέρα θα βρεθούν και πως θα ξημερώσει. Στην άκρη να περάσει ο καλός χρόνος, φωνάζει το 1968 ανεβασμένο στις ίδιες του τις πλάτες. Δεν ξεμπερδέψaτε έτσι εύκολα με τη φαντασία.

Στριμώχνεται, σπρώχνεται και σπρώχνει ώσπου φθάνει στην πολυπόθητη πόρτα της αλλαγής έτους. Στρώνει το σακάκι του και απευθύνεται: Παρακαλώ πολύ! Να περάσει το 2019. Έχουμε εκλογές, σας μιλά ο μέλλων πρωθυπουργός της Ελλάδος, Κυριάκος Μητσοτάκης. Μια ξανθιά κυρία, μεσήλικη, με πλαστικά λουλούδια στο κεφάλι και τυλιγμένη στο πιο περίεργο παλτό στρέφεται γεμάτη ενθουσιασμό στη μεριά του! Αγόρι μου εσύ! Να σου συστηθώ. Με λένε Κασσάνδρα. Ένας φελλός από σαμπάνια πετάγεται ψηλά.

Ε λοιπόν δεν φεύγω, δηλώνει με στόμφο το 2018. Είμαι έτος συνεχές και στο συνεχές δεν υπάρχει επόμενη στιγμή. Μιλάτε όλοι για το μέλλον, για το αύριο για το μετά που δεν θα το ζήσετε ποτέ. Πάντα στο τώρα είμαστε, όλα τα άλλα είναι ένας ορίζοντας που ποτέ άνθρωπος δεν πλησίασε. Οι φωνές χαμηλώνουν λες και μια υποψία πλανιέται στις σκέψεις των ανθρώπων. Αύριο; Πως θα είναι το αύριο; Μήπως δεν συμφέρει να ανοίξουμε παρτίδες με το άγνωστο; Και πότε είναι το αύριο; Ποιος θα λύσει το αίνιγμα της έναρξης; Όλες οι χρονολογίες στρέφουν αργά το κεφάλι στα βάθη των αιώνων. Σίσυφε τι λες κι εσύ; Λέω ότι χρόνος είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση. Πέραν αυτού, είναι δίκαιο να περάσει. Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του, ο πλανήτης Γη υποδεχόταν με ομοβροντίες το νέο έτος. Ευτυχισμένο το 2019.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr