Η Ναντζέντα είναι το πρώτο μωρό βίσονας που γεννιέται στα Βαλκάνια μετά τον Μεσαίωνα. Ο ευρωπαϊκός βίσονας που εξαφανίστηκε τελειωτικά στα μέσα του 20ου αιώνα, όμως στα Βαλκάνια αποτελεί παρελθόν ήδη από τον Μεσαίωνα λόγω του ανεξέλεγκτου κυνηγιού, επανεισήχθη στη βουλγαρική πλευρά της Ροδόπης πριν από έξι χρόνια.
Φέτος, πριν από ένα μήνα, γεννήθηκε ο πρώτος βαλκανικός βίσονας στη φύση και εδώ και ένα μήνα περίπου περιδιαβαίνει την οροσειρά της Ροδόπης μαζί με καμιά δεκαριά ακόμη μεγάλους βίσονες. Το είδος θεωρείται “κλειδί” για τα οικοσυστήματα της περιοχής και γίνεται προσπάθεια να σταθεροποιηθεί ένας πληθυσμός που θα επιτρέψει την φυσική συνέχειά του.
Η σελίδα «Our Balkans – Τα δικά μας Βαλκάνια», γράφει σχετικά:
Η Ναντέζντα, λοιπόν, έφερε την ελπίδα. Έτσι, καμιά φορά, η ιστορία που μοιάζει να έχει διακοπεί οριστικά, ξαναρχίζει. Κι η Ναντέζντα μας θυμίζει κάτι ακόμη. Ότι ο άνθρωπος, στις καλές στιγμές του, μπορεί να κάνει “θαύματα”. Εμείς χαιρόμαστε διπλά όταν τέτοια όμορφα “θαύματα” συντελούνται στη γειτονιά μας, τα Βαλκάνια, γιατί αποτελούν μια υπενθύμιση των δυνατοτήτων της περιοχής για το μέλλον αλλά και της ομορφιάς της στο παρόν.
Η Μαρία Τοντόροβα, συμπατριώτισσα της Ναντέζντα, κλείνει το γνωστό βιβλίο της “Βαλκάνια: Η δυτική φαντασίωση” γράφοντας πως:
“Αν η Ευρώπη έχει καταφέρει να δημιουργήσει όχι μόνο τον ρατσισμό αλλά και τον αντιρατσισμό, όχι μόνο τον μισογυνισμό αλλά και το φεμινισμό, όχι μόνο τον αντισημιτισμό αλλά και την απέχθεια προς αυτόν, τότε αυτό που ονομάζεται “βαλκανισμός” δεν έχει βρει ακόμη το συμπληρωματικό και εξευγενιστικό του αντίθετο“
Κι εμείς, για να παραφράσουμε τη ρήση του Αλμπέρ Καμύ για τον Σίσυφο θα λέγαμε:
“Πρέπει να φανταστούμε τα Βαλκάνια ευτυχισμένα”
