Με μικρή πλειοψηφία, οι Νεοζηλανδοί απέρριψαν τη νομιμοποίηση της κάνναβης για ψυχαγωγική χρήση, αλλά τάχθηκαν αντιθέτως με ευρεία πλειοψηφία υπέρ της νομιμοποίησης της ευθανασίας, σύμφωνα με τα οριστικά αποτελέσματα δύο δημοψηφισμάτων που ανακοινώθηκαν σήμερα.
Το «όχι» στη νομιμοποίηση της χρήσης κάνναβης για ψυχαγωγικούς λόγους υπερίσχυσε με βραχεία κεφαλή, συγκεντρώνοντας 50,7% των ψήφων, έναντι του 48,4% που συγκέντρωσε η νομιμοποίηση, ανακοίνωσε η εκλογική επιτροπή της Νέας Ζηλανδίας.
Μολονότι ο αριθμός όσων αντιτάχθηκαν σ’ αυτή τη νομοθεσία είναι λιγότερο σημαντικός από το 53,1% που είχε καταγραφεί την περασμένη εβδομάδα στα προκαταρκτικά αποτελέσματα, η απόρριψη της νομιμοποίησης πήρε την πλειοψηφία.
Οι Νεοζηλανδοί επιβεβαίωσαν αντίθετα τα προκαταρκτικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά το δεύτερο δημοψήφισμα για την ευθανασία. Τάχθηκαν ευρέως υπέρ της νομιμοποίησής της, με το 65,1% να ψηφίζει υπέρ και το 33,7% κατά.
Η νεοεκλεγείσα πρωθυπουργός Τζασίντα Άρντερν, η οποία ψήφισε υπέρ αυτών των δύο προτάσεων, δεσμεύθηκε να σεβαστεί τα αποτελέσματα αμφότερων των δημοψηφισμάτων.
Συνεπώς δεν φαίνεται πιθανό το ζήτημα της νομιμοποίησης της μαριχουάνας για ψυχαγωγικούς σκοπούς να τεθεί και πάλι στη διάρκεια της νέας θητείας της.
Ωστόσο η μικρή διαφορά στο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αναμένεται ότι θα παρακινήσει τους υποστηρικτές αυτής της μεταρρύθμισης να συνεχίσουν να την υποστηρίζουν. Εκτιμούν πως οι μη προνομιούχοι πληθυσμοί, όπως η κοινότητα των Μαορί, γίνονται στόχοι με την ισχύουσα νομοθεσία.
Αυτά τα δύο δημοψηφίσματα πραγματοποιήθηκαν στις 17 Οκτωβρίου, στο περιθώριο των βουλευτικών εκλογών στις οποίες η Άρντερν επαναξελέγη με συντριπτική πλειοψηφία.
Ο νόμος για την ευθανασία θα τεθεί σε ισχύ τον Νοέμβριο 2021.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία αυτή, ένας ενήλικος με σώας τας φρένας που πάσχει από ανίατη νόσο, η οποία αναμένεται να επιφέρει τον θάνατό του μέσα σε έξι μήνες, και οι πόνοι του είναι «αφόρητοι», μπορεί να ζητήσει να του χορηγηθεί θανατηφόρα δόση φαρμάκων.
Το αίτημα πρέπει να υπογράφεται από τον γιατρό του ασθενούς και έναν ανεξάρτητο γιατρό. Πρέπει επίσης να υπάρχει διαβούλευση με ψυχίατρο, αν υπάρχουν αμφιβολίες όσον αφορά την ικανότητα του ασθενούς να λάβει αυτή την απόφαση εν πλήρη συνειδήσει.
