«Όλοι από κοινού επέτρεψαν την υπερχρέωση στην Ευρώπη και τώρα πρέπει από κοινού να αναλάβουν την ευθύνη», είπε στην «Welt» ο Ρότζερ Μάιερσον, που κέρδισε Νόμπελ Οικονομικών για το έτος 2007. «Οι τράπεζες ενθαρρύνθηκαν να αγοράσουν κρατικά ομόλογα κάτι το οποίο διευκόλυνε τις χώρες να συνεχίσουν να χρεώνονται», πρόσθεσε. Είναι δε πεπεισμένος ότι η λύση βρίσκεται στο να αγοράσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) τα κρατικά ομόλογα: «Μόνο με μια συντονισμένη δράση ελάφρυνσης του χρέους μπορεί να σωθεί το ευρώ. Και αυτό θα λειτουργήσει μόνον εάν η Γερμανία υπερβεί τον εαυτό της».
Τον ιδιαίτερο ρόλο της Γερμανίας τονίζει στη γερμανική εφημερίδα ο Χριστόφορος Πισσαρίδης (Νόμπελ Οικονομικών 2010), ο οποίος την επικρίνει ότι έχει εν τοις πράγμασι αναλάβει τη εξουσία στην Ευρώπη: «Χωρίς την συγκατάθεση της Γερμανίας δεν γίνεται στην πράξη τίποτα», όπως είπε χαρακτηριστικά. Θεωρεί δε ως υπεύθυνο γι΄ αυτό τον πρώην Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος επέτρεψε κατά τη διάρκεια της θητείας του να κυριαρχήσει η Γερμανία στην ευρωζώνη: «Η Γερμανία κέρδισε χάρη στο αδύναμο ευρώ και εξήγαγες σε άλλες χώρες της ευρωζώνης την ανεργία της. Τώρα θα πρέπει το Βερολίνο να μην αντισταθεί στη μεγαλύτερη εμβάθυνση εντός της νομισματικής Ένωσης, έστω και αν αυτό φυσικά κοστίσει κάτι», είπε ο Κύπριος νομπελίστας στη “Welt”.
Ο Τζέιμς Μίρλες (Νόμπελ Οικονομικών 1996), βλέπει το μεγαλύτερο πρόβλημα της ευρωζώνης στις άκαμπτες δομές του κοινού νομίσματος. Βλέπει μάλιστα τη λύση στην έξοδο της Γερμανίας από την ευρωζώνη: «Ίσως να ήταν καλύτερα να φύγει η Γερμανία από την Ευρωζώνη. Ένα τέτοιο σενάριο θα είχε ένα τεράστιο και μη προβλέψιμο κόστος. Θα πρέπει προηγουμένως να σκεφτεί κανείς επακριβώς πως θα το κάνει», παραδέχτηκε όμως μιλώντας στην γερμανική εφημερίδα.
Επίσης ο Μάιερσον προτείνει «τη δημιουργία ενός “αμαρτωλού ομόλογου”, το οποίο θα επιτρέπεται να εκδίδει μια χώρα μόνο όταν θέλει να χρηματοδοτήσει τα χρέη της, που υπερβαίνουν το επιτρεπόμενο όριο ελλείμματος. Τέτοια ομόλογα είναι μειωμένης σημασίας και δεν θα επιτρέπεται στις τράπεζες να τα περιλαμβάνουν στους ισολογισμούς τους ως επενδύσεις μηδενικού κινδύνου, όπως συμβαίνει με τα κρατικά ομόλογα. Οι νέοι αυτοί τίτλοι αυτομάτως θα έχουν υψηλότερα επιτόκια. Η υπερχρέωση θα κόστιζε στους υπουργούς Οικονομικών πολύ ακριβά και επομένως θα γινόταν μη ελκυστική».
Την ιδέα ενός παράλληλου νομίσματος πάντως οι νομπελίστες οικονομολόγοι δεν τη συμμερίζονται. Όπως είπε χαρακτηριστικά στη “Welt” o Xριστόφορος Πισσαρίδης: «Με τον τρόπο αυτό μια χώρα είναι ήδη με το ένα πόδι εκτός ευρώ. Εάν το πείραμα πετύχαινε ποιός θα εμπόδιζε τη χώρα να αποχωρήσει εντελώς από το ευρώ;»
