Γράφει ο Μάριος Αραβαντινός
Ο Σταύρος Θεοδωράκης κρίθηκε επί χρόνια για τη δημοσιογραφία του (από άλλους θετικά, από άλλους όχι) και πριν από περίπου τρία χρόνια μπήκε στον πολιτικό στίβο, επέλεξε τους συμμάχους του, δημιούργησε τους εχθρούς τους, αλλά πάντως έντιμα διεκδίκησε την ψήφο του κόσμου και το κόμμα που ίδρυσε έχει σήμερα δύο ευρωβουλευτές και βρίσκεται μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις στη Βουλή.
Δεν υποχρέωσε κανείς κανέναν να συμπαθήσει και να ψηφίσει τον Θεοδωράκη. Από το koutipandoras.gr έχει δεχθεί σκληρή κριτική τόσο για την πολιτική του, όσο και για την επικοινωνιακή στρατηγική του. Αλλά διάολε, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να βάλλει εναντίον του επειδή επέλεξε μια ιδιωτική κλινική για να χειρουργήσει τον καρκίνο με τον οποίο διαγνώστηκε και τούτο γιατί αυτή διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό για μια τόσο σοβαρή εγχείρηση από την πορεία της οποίας εξαρτάται η ίδια του η ζωή. Κι όμως, όσο κι αν σας κάνει εντύπωση, αυτό ακριβώς επέλεξε να κάνει σήμερα η Ραχήλ Μακρή.
Πριν καλά καλά βγει το ιατρικό ανακοινωθέν για την έκβαση της σοβαρότατης επέμβασης στην οποία υποβλήθηκε ο Θεοδωράκης, η πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και παλαιότερα των ΑΝΕΛ, αποφάσισε πως αυτή η αρνητική συγκυρία είναι κατάλληλη για να χύσει μέσω του facebook δηλητήριο μίσους για έναν άνθρωπο που τυχαίνει να διαφωνεί πολιτικά μαζί της, γράφοντας επί λέξει: «Μπα ο νεοφιλελέ ποταμάκιας δεν πηγαίνει στα νοσοκομεία μαζί με το πόπολο; Όχι ε; Βέβαια αφού δεν μπορεί μαζί με τους φτωχούς». Αμετανόητη δε, παρά τα επικριτικά σχόλια που ακολούθησαν, συμπλήρωσε: «είμαστε ανθρώπινοι όσο αυτοί. Με τους εκατοντάδες κοινούς θνητούς που πεθαίνουν σε καρότσες γιατί οι νεοφιλελεύθερες μπουρδολογίες όπως του κυρίου οδήγησαν στην διάλυση της δημόσιας υγείας».
Είμαι βέβαιος πως ο ίδιος ο Θεοδωράκης, δεν ήλπιζε στη συμπαράστασή της Ραχήλ Μακρή στη δύσκολη περιπέτειά του. Προσωπικά όμως θα περίμενα να σιωπήσει. Εκείνη και όσοι από τους ακολούθους της βρήκαν ευκαιρία να ανοίξουν τον βόθρο και ν’ αφήσουν τα λύματα του μίσους και της αηδίας να κατακλύσουν το διαδίκτυο. Ο Θεοδωράκης, εκτός από πολιτικός που η κάθε Μακρή μπορεί να απεχθάνεται, είναι άνθρωπος. Με οικογένεια, παιδιά, μια σύζυγο, φίλους και συνεργάτες που τον περιμένουν να επιστρέψει υγιής. Αλλά και μ’ έντιμους εχθρούς που τον θέλουν όρθιο για να μπορούν επί ίσοις όροις να συγκρούονται μαζί του.
Ο καρκίνος δεν έχει χρώματα. Δεν είναι πολιτική. Δεν μπορεί να γίνεται πεδίο ηλίθιων αντιπαραθέσεων. Ο καρκίνος είναι πόλεμος και ο Θεοδωράκης -είμαι βέβαιος- θα τον νικήσει. Το να επιλέγεις όμως μια τέτοια στιγμή για να επιτεθείς, είναι ανήθικο, νοσηρό και χυδαίο. Αν δεν είσαι ικανός να κάνεις κάτι καλύτερο, αν δεν μπορείς να συμπαρασταθείς, τούτη την ώρα τουλάχιστον, σώπασε. Πάψε! Δείξε τον σεβασμό που πρέπει σ’ εκείνον που μάχεται με το θηρίο. Νιώσε γαμώτο -για μια έστω φορά- ντροπή!
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
