Μπορεί να επικρατεί το μπάχαλο τις μάσκες, τις οποίες η υπουργός αρχικά προσπάθησε ανεπιτυχώς να φορτώσει στις οικογένειες και την τελευταία στιγμή τις φόρτωσαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να μην έχουν προσληφθεί καθαρίστριες για τα σχολεία, που έχουν ήδη ανοίξει για το εκπαιδευτικό προσωπικό. Μπορεί να μην έχουν φτάσει οι εγκύκλιοι για τα υγειονομικά πρωτόκολλα με τα οποία θα λειτουργήσουν. Να μην έχουν εξασφαλιστεί ακόμη αντισηπτικά διαλύματα και μάσκες μιας χρήσης.
Να μην έχουν προγραμματιστεί μαζικά τεστ σε καθηγητές και μαθητές, όπως γίνεται λόγου χάριν στη Γερμανία(θα μου πείτε εδώ τελείωσαν τα τεστ στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας-αν τελείωσαν και δεν το κάνουν επίτηδες για να μην ανακοινώνονται πολλά κρούσματα). Να μην έχει προβλεφθεί αντικατάσταση των καθηγητών που θα αρρωστήσουν η ανοίγουν σε ευπαθείς ομάδες. (Ο μέσος όρος ηλικίας εκπαιδευτικών = 54 ετών και το 20% των εκπαιδευτικών είναι άνω των 60).
Να μην έχει προβλεφθεί τι θα γίνει με ειδικές κατηγορίες μαθητών (Με ένα στα τέσσερα παιδιά με γονέα με υποκείμενη νόσο). Να μην έχει -φυσικά- σχεδιαστεί ειδικό επίδομα για τον γονέα που θα χρειαστεί να μην στο σπίτι, αν κλείσουν τα σχολεία, όπως στην Ισπανία. Να μην έχει οργανωθεί υποδομή για εξ αποστάσεως εκπαίδευση, μόλις απαιτηθεί.(εδώ ο κατάλογος όλων των ελλείψεων). Αλλά ο αγιασμός, αγιασμός, τουίταρε η υπουργός-παπαδιά.
Πάλι χθες, η κυρία Κεραμέως επανέλαβε την εμμονή της στη μάσκα, την οποία επιδιώκει να επιβάλλει στους μαθητές από το νηπιαγωγείο (τα βρεφοκομία τη γλίτωσαν, προς το παρόν) ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η Unicef συνιστούν από 11 ετών και πάνω. Παρά τη σαφέστατη και δημόσια τοποθέτηση τόσο της κυρίας Λινού και του κυρίου Δερμιτζάκη ότι χρειάζονται ολιγομελείς τάξεις, όσο όμως και του κυρίου Τσιόδρα που δήλωσε σαφώς ότι οι μάσκες δεν αρκούν.
Υπάρχουν 2 εκδοχές για την ακατανόητη.. μασκοπροσήλωση. Η μία είναι ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί πολλά πράγματα. Πράγματι, δεν υπάρχει υπουργός στην ελληνική ιστορία(με την εξαίρεση ίσως κάποιων καραβανάδων που είχαν γίνει υπουργοί στη χούντα)που να μην γνωρίζει τον προϋπολογισμό του υπουργείου του-ειδικά της Παιδείας- και πόσο τοις εκατό απορροφά από τον γενικό προϋπολογισμό. ‘Η να μην ξέρει ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος κατά του «λαϊκισμού» ξεκίνησε το 1939 και όχι το 1940.
Η δεύτερη εκδοχή είναι follow the money. Γιατί βεβαίως τα μέτρα που παίρνουν οι άλλες χώρες και τα οποία συνιστούν εδώ στην Ελλάδα οι επιστήμονες που δεν έχουν πλήρως μεταλλαχθεί σε κυβερνητικές ντουντούκες, δηλαδή μικρότερα τμήματα, περισσότερες αίθουσες, προσλήψεις εκπαιδευτικού προσωπικού και τόσες άλλες ενδιαφέρουσες προτάσεις, χρειάζονται χρήματα. Και χρήματα, οι νεοφιλελεύθεροι σε σχήμα νεοπαπαδιάς για τη Δημόσια Εκπαίδευση- όπως και για την δημόσια Υγεία- δεν θέλουν να δώσουν.
Το άλλο θέμα είναι ότι αν στα δημόσια σχολεία φτιάχνονταν τμήματα με λίγους μαθητές, τα ιδιωτικά, όπου καμιά φορά ο αριθμός τους φτάνει στα 30+, θα βρίσκονταν σε σαφέστατη μειονεκτική θέση. Θα έπρεπε και αυτά να δημιουργήσουν νέες αίθουσες διδασκαλίας και να προσλάβουν εκπαιδευτικούς. Αλλά κανείς πιστός φίλος(η) της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης δεν θα ήθελε να τη φορτώσει με τόσα έξοδα. Η εμμονή λοιπόν στη μάσκα δεν εξηγείται μόνο από βλακεία ή θρησκοληψία, ότι δηλαδή θα μας σώσει ο Θεός, αφού θα κάνουμε αγιασμό.
Πηγή:Tvxs.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
