Η Πατρίδα μας έχει χρεοκοπήσει. Αυτό είναι κοινή διαπίστωση όλων μας. Παραληρούμε καθημερινώς για όλα αυτά που συμβαίνουν εις την χώρα μας, για όλα αυτά που καλείται τώρα ο πληρώσει ο καθένας μας. Η αριθμομανία κατατρέχει τώρα όλους τους Έλληνες, η οποία όμως, δυστυχώς, έχει διαχωρίσει όλους εμάς σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι πιστοί και λάτρεις αυτού, αποφασίζουν αυθαίρετα δια αλλεπάλληλων και βάρβαρων νομοθετημάτων πόσα οφείλει να πληρώσει η άλλη κατηγορία: η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, η οποία επιλέγει ως εξιλαστήριο θύμα, και η οποία όμως εξαντλημένη από τα πολλαπλά εξοντωτικά μέτρα των ατιμώρητων του πολιτικού συστήματος δεν αντέχει άλλο πια. Και απελπισμένη από την ανέχεια, αλλά και από τον συνεχή βάρβαρο βομβαρδισμό των φορολογικών μέτρων, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, την τεράστια ανεργία, με απλωμένα τα χέρια από την απελπισία, αναφωνεί καθημερινώς: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ!
Όμως η αριθμομανία των Κυβερνώντων και του πολιτικού συστήματος, που εκπροσωπούν, αδιαφορεί για την απελπισία του εξιλαστήριου θύματος Ενεργεί βάσει ενός σχεδίου. Πρέπει να διασωθεί πάση θυσία αυτό το πολιτικό σύστημα. Ασχέτως αν καταρρεύσει παντελώς ο Ελληνικός Λαός. Το ερώτημα όμως που τίθεται εις την προκειμένη περίπτωση είναι: Είναι δυνατόν να στοιχειοθετείται μία τέτοια κατηγορία εις βάρος του πολιτικού συστήματος, αν δεν υπάρχουν τρανταχτές αποδείξεις;
Απάντηση: Για ένα διαπραχθέντα φόνο, αυτό πρώτα που μετράει είναι η διαπίστωση αυτού. Όλα τα άλλα που ακολουθούν, ευθύς αμέσως μετά την διαπίστωση, είναι μέρος μίας άλλης διαδικασίας. Η Πατρίδα μας έχει καταρρεύσει. Αυτό είναι ήδη κοινή διαπίστωση όλων μας. Όπως επίσης ουδείς πλέον αμφισβητεί ότι κατά τα τελευταία 30 χρόνια πολλά τα οποία έγιναν, και τα οποία οδήγησαν την χώρα μας εις την σημερινή κατάσταση, δεν έπρεπε να συμβούν. Όλοι οι πολίτες της χώρας μας επιθυμούμε διακαώς να βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη. Όπως επίσης όλοι επιθυμούμε να καταλογίσουμε και ευθύνες σε όλους που ευθύνονται για τα κακώς κείμενα.
Όμως τι συμβαίνει πράγματι από τότε που ξέσπασε η κρίση εις την Πατρίδα μας; Είναι ένα εύλογο, αλλά δυστυχώς έως σήμερα, ένα αναπάντητο ερώτημα του Ελληνικού Λαού. Οι πολιτικές Ηγεσίες της χώρας, όλα τα Κόμματα, όλοι οι Θεσμοί της Ελληνικής Πολιτείας έπρεπε αμέσως, ως όφειλαν, να ασχοληθούν από μόνοι τους και υπεύθυνα με το πρόβλημα της κρίσης. Το οποίο εμφανώς και εκ των πραγμάτων ήταν και είναι ενδογενές. Αντί όμως αυτού προσέτρεξαν εις τους διεθνείς φορείς, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, για να δημιουργήσουν εσκεμμένα ένα άλλοθι για τις δικές τους τεράστιες ευθύνες. Αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτού ήταν η εκβιαστική επιβολή των 3 καταστρεπτικών Μνημονίων, τα χορηγηθέντα τεράστια δάνεια για αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, τα οποία όχι μόνον διπλασίασαν το χρέος μας, αλλά ταυτόχρονα υποθήκευσαν το μέλλον της χώρας, με την ταυτόχρονη εκποίηση, σε εξευτελιστικές όμως τιμές, του πλούτου αλλά και της περιουσίας του Ελληνικού Λαού!
Οι ενδογενείς συντελεστές του εγκλήματος αυτού, ως εντεταλμένοι της ΤΡΟΙΚΑ, είναι τώρα υποχρεωμένοι να τηρούν με τις υπογραφές των τα 3 Μνημόνια, τα οποία όμως χρεώθηκε, με όλες τις καταστρεπτικές συνέπειες, ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός. Και πάλιν κατόρθωσε, το πολιτικό σύστημα, μέσω της «δημοκρατικής διαδικασίας», ως εκλεγέν με την βούληση του Ελληνικού Λαού (!), να βγει και πάλιν αλώβητο και αναμάρτητο από τις τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες που του αναλογούν. Ώστε ευθαρσώς να ισχυρίζεται δια της προπαγάνδας του και με εμμονή, ότι για την σωτηρία της Πατρίδας,- εννοείται για την «σωτηρία του εαυτού του»-, πρέπει να εφαρμοστούν τα καταστροφικά 3 Μνημόνια που « υπέγραψε η χώρα μας»! Και ότι τα αναγκαία αυτά μέτρα, τα οποία παρά την διαπίστωση όλων μας, αλλά και διεθνών οικονομολόγων, αναλυτών και Οργανισμών, επιτείνουν τον όλεθρο και την ολοσχερή κατάρρευση της Ελλάδος, είναι άκρως απαραίτητα και επιβάλλονται από την Τρόικα, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ.
Ο παραλογισμός του πολιτικού συστήματος δεν έχει όρια. Ενώ γνωστόν πλέον ότι η χώρα μας έχει χρεοκοπήσει, η μεγάλη ύφεση και η ανεξέλεγκτη ανεργία που μαστίζει την Πατρίδα μας, και ότι ο Λαός μας εξοντώνεται καθημερινώς με συνεχείς υποτιμήσεις, με μειώσεις μισθών και συντάξεων. Με αλλεπάλληλες δυσβάστακτες φορολογίες, και ο δια Νόμου τώρα χαρακτηρισμός των εξαντλημένων Ελλήνων ως «φοροφυγάδες»(!), σε περιπτώσεις αδυναμίας καταβολής ακόμη και φόρων της τάξεως των 1.000 Ευρώ, τιμωρείται και απειλείται τώρα και με την κατάσχεση της ήδη υποτιμημένης ακίνητης περιουσίας του.
Είναι όμως άκρως εξωφρενικό, ότι το πολιτικό σύστημα, ανεξαρτήτου ιδεολογικού περιεχομένου και κομματικής καταγωγής, συνεχίζει ασταμάτητα το εξοντωτικό του έργο εις βάρος του Ελληνικού Λαού. Εξαιρεί όμως τον εαυτό του από τα εξοντωτικά μέτρα και τις δυσβάστακτες φορολογίες. Προστατεύει παντοιοτρόπως τους δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές του που έχουν κατακλέψει την Ελλάδα και μετέφεραν δεκάδες δισεκατομμύρια εις το εξωτερικό (απόκρυψη της Λίστας Λαγκάρντ και άλλων τοιούτων!), αλλά και τους γνωστούς μεγαλοφοροφυγάδες, τους οποίους αποφεύγει να αγγίξει. Χρησιμοποιεί όλους του Συνταγματικούς Μηχανισμούς του Κράτους, τις διάφορες Συντεχνίες αλλά και τις ηγεσίες των Συνδικάτων, που το ίδιο εδώ και δεκαετίες έχει θεσμοθετήσει και επιβάλλει, όμως προς ίδιο όφελος και προστασία του. Οι δε ανεπίτρεπτες συμπεριφορές των Κομμάτων εις τις συνεδριάσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου, τις Εξεταστικές και Προανακριτικές Επιτροπές της Βουλής, αυτά τα χαλκεία, αλλά και εις τα Κανάλια των ΜΜΕ, συνεχίζουν αδιάφορα και ανενόχλητα εν μέσω της τεράστιας κρίσης να προκαλούν δημοσίως το όνειδος του δεινοπαθούντος Ελληνικού Λαού.
Όμως ο κόμπος έφθασε εις το χτένι. Δεν πάει άλλο πια! Η λιπόθυμη, παράλυτη και αδύναμη πια Ελληνική Κοινωνία δεν είναι εις θέση να αντιδράσει κατά των εξοντωτικών μέτρων του πολιτικού συστήματος. Εις την αρχαία Ελλάδα ο φιλόσοφος Διογένης, κατά την διάρκεια της ηλιόλουστης ημέρας, έψαχνε με φανάρι να βρει ένα άνθρωπο. Σήμερα, η αναγνωρισμένη παγκοσμίως Πατρίδα μας, με την ασύγκριτη μέγιστη ηλιοφάνεια εις τον πλανήτη, αλλά και τον μεγαλύτερο Πολιτισμό, ψάχνει να βρει ένα Έλληνα για να σώσει την Ελλάδα.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
