Μια καλή αφορμή βρήκε ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ κος Γεραπετρίτης στη συζήτηση στη Βουλή επί του νομοσχεδίου της Κεραμέως για την εκπαίδευση, για να επαναλάβει για μια ακόμα φορά όσα περί του εαυτού του μας είχε κοινοποιήσει σε άρθρο του με τίτλο «Η πολιτική των αξιών» (Καθημερινή, 26.5.2019). Τότε έγραφε: «Ο δημαγωγικός λόγος της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας περιλαμβάνει ως βασικό αφήγημα τη μάχη κατά των ελίτ……. Επειδή θεωρώ ότι η συζήτηση αυτή με θίγει προσωπικά …… θα προσπαθήσω να τοποθετηθώ με αναφορά στην προσωπική μου διαδρομή…». Μεταξύ άλλων δηλώνει την «γνήσια ευγνωμοσύνη στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο ανήκει μέχρι σήμερα». Αναφέρεται στα εκπαιδευτικά σκαλοπάτια που ανήλθε ακολουθώντας «συνειδητά το δρόμο της σκληρής προσπάθειας, ελπίζοντας ότι οι κόποι και οι θυσίες τους κάποια στιγμή θα αναγνωρίζονταν και οι ικανότητές τους θα κεφαλαιοποιούντο» (Ιωνίδειος Σχολή, Νομική Αθηνών, μεταπτυχιακά στο εξωτερικό μέσω κρατικών υποτροφιών, ακαδημαϊκή σταδιοδρομία). Ο ορισμός δηλαδή του “άξιου” υπερασπιστή των “αξιών” και της “αριστείας” μέσω της “στάγδην βραδέως αξιοκρατίας” δηλώνοντας «υπερήφανος επειδή τίποτε από όσα κατέκτησα δε μου χαρίστηκε ούτε μου κληροδοτήθηκε”.
Κατ’ αρχήν, να δώσουμε συγχαρητήρια στον κο καθηγητή για όσα πέτυχε στην προσωπική του διαδρομή και στην ακαδημαϊκή και επιστημονική του καριέρα, όπως εκατοντάδες άλλοι αυτοδημιούργητοι πανεπιστημιακοί που δεν επέλεξαν την αυτοαναφορά προκειμένου να κερδίσουν πόντους σε εσωκομματικά, και όχι μόνο, παίγνια. Ας γνωρίζει όμως, ότι στον πολιτικό στίβο κρίνεται πλέον ως πολιτικό πρόσωπο και όχι ως πανεπιστημιακός.
Δυο – τρεις παρατηρήσεις:
1. Γιατί έκανε copy – paste ο καθηγητής Γεραπετρίτης στη Βουλή επιλέγοντας και πάλι τους ίδιους αυτοαναφορικούς ύμνους με πρόσχημα την “ευγνωνοσύνη” του προς το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα; Γιατί επιλέγει άμεσα το “δοξάστε με” στο όνομα της υπεράσπισης των πρότυπων σχολείων, αντί να εκθέσει επιστημονικά επιχειρήματα για την αναγκαιότητα ή μη της ύπαρξής τους; Έχει γνώση των συμπερασμάτων του επιστημονικού κλάδου της Διδακτικής των μαθημάτων σχετικά με τις σύγχρονες διεθνείς πρακτικές της μαθησιακής διαδικασίας και το σχολείο που τις υποστηρίζει; Μάλλον όχι, εφ’ όσον αρκείται στα γνωστά ιδεοληπτικά “επιχειρήματα” περί “αριστείας” και “αρίστων” ταυτίζοντας την επιλογή μιας ολόκληρης εκπαιδευτικής πολιτικής επιλογής για τη χώρα με το …. προσωπικό του υπόδειγμα!!! Λέει με λίγα λόγια ο υπουργός: Αν θέλετε να δείτε πόσο καλά είναι τα πρότυπα σχολεία, δείτε εμένα!!!
2. Δεν γνωρίζουμε αν η αναφορά του καθηγητή Γεραπετρίτη ότι “τίποτε από όσα κατέκτησα δε μου χαρίστηκε ούτε μου κληροδοτήθηκε”, είναι μπηχτή για τον πολιτικό του προϊστάμενο, ούτε μας αφορά. Η θέση του όμως ως βουλευτής επικρατείας, χωρίς να υποστεί τη βάσανο της διεκδίκησης ψήφου, μόνο ως “κληροδότημα” μπορεί να θεωρηθεί. Εκτός της ιδεοληψίας και η αμετροέπεια είναι επικίνδυνη ακόμα και για τους “αρίστους”. Δε νομίζετε κ. καθηγητά;
3. Η παροιμία λέει: “Με όποιον δάσκαλο καθήσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις”. Δε θέλουμε να πιστέψουμε ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, ο επονωμαζόμενος και Μωυσής, Τσώρτσιλ και Ηρακλής έχοντας μαθητεύσει δίπλα σας, λόγω θέσης, ενστερνίστηκε το “ναπολεόντειο σύνδρομο” που ένα έμπειρο μάτι είναι ικανό να διακρίνει στη δική σας μικρή πολιτική διαδρομή.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
