Τι είπε ο Ιάσονας Αποστολόπουλος για τα παράνομα pushbacks, με αφορμή την ερώτηση της Ολλανδής δημοσιογράφου

Με αφορμή τον διαβόητο, διαξιφισμό ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη δημοσιογράφο Ίνγκεμποργκ Μπέγκελ από την Ολλανδία στο Μαξίμου, με την ερώτησή της για τις παράνομες επαναπροωθήσεις, καλεσμένος σήμερα στην εκπομπή «Καλύτερα δεν γίνεται» ήταν ο Ιάσονας Αποστολόπουλος. 

Ιάσονας Αποστολόπουλος: «Το διεθνές δίκαιο επιτάσσει ότι είναι καθήκον όλων μας να βοηθήσει κάποιον που πνίγεται. Πρώτα τους διασώζουμε και μετά συζητάμε όλα τα άλλα». 

«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις διασώσεις προσφύγων από τη Λέσβο το 15′ όπου με μια ομάδα αλληλέγγυων, πήγαμε εκεί και δίναμε ρούχα φαγητό και ιατρική περίθαλψη, στο αποκορύφωμα των αφίξεων το 2015…» 

Δείτε το βίντεο 

Υπενθυμίζουμε πως ο Ιάσονας Αποστολόπουλος, είναι ο «παρ’ ολίγον βραβευθείς» διασώστης προσφύγων και μεταναστών που συμμετέχει εδώ και χρόνια σε πλοία που διασώζουν πρόσφυγες και μετανάστες, και τώρα είναι συντονιστής του «Mare Ionio». 

«Εκείνη την περίοδο ήμουν άνεργος, οπότε είχα αρχικά προγραμματίσει να πάω για δυο εβδομάδες, να βοηθήσουμε όπως μπορούσαμε αλλά ήταν τόσο συνταρακτικά αυτά που βιώσαμε που κάτσαμε εννιά μηνές. Πήγαμε για δύο εβδομάδες και κάτσαμε για εννιά μήνες. Ήταν αδιανόητο να βλέπεις ολόκληρες οικογένειες με ένα πλαστικό βαρκάκι, να διασχίζουν το Αιγαίο με όλα τους τα υπάρχοντα». 

Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος έχει δηλώσει πολλές φορές στο παρελθόν ότι το πιο σοκαριστικό από τη συχνή επαφή του με τον θάνατο είναι να ξέρεις ότι ο  θάνατος αποτελεί πολιτική επιλογή και ότι οι  άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, αλλά δεν σώθηκαν.

«Το μεγάλο γεγονός που μας επηρέασε όσο τίποτε άλλο και μου άλλαξε τη ζωή για πάντα ήταν το μεγάλο ναυάγιο στις 28 Oκτωβρίου το 2015, στη βόρεια Λέσβο, στο Μόλυβο, όπου μια βάρκα με 300 πρόσφυγες βούλιαξε, σε ελάχιστα μίλια από την ακτή. Βλέπαμε το ναυάγιο απο τη στεριά και ξέραμε πως δεν μπρούσαμε να κάνουμε τίποτα».

«Δεν υπήρχαν ΜΚΟ, δεν υπήρχε τίποτα, μόνο οι ψαραδες του νησιού μπόρεσαν να βοηθήσουν..70 άνθρωποι χάθηκαν εκείνη τη μέρα. Τότε αποφασίσαμε να ετοιμάσουμε μια ομάδα διάσωσης, και για εννιά μήνες αυτό κάναμε».

«Το διεθνές δίκαιο επιτάσσει ότι είναι καθήκον όλων μας να βοηθήσει κάποιον που πνίγεται. Πρώτα τους διασώζουμε και μετά συζητάμε όλα τα άλλα».