Ο Καραμανλής επιβεβαιώνει το Documento

Σύμφωνα με την επιστολή που υπογράφει ο Κώστας Καραμανλής προς τον Τζορτζ Μπους, με αφορμή την πρόταση Νίμιτς, εμφανίζεται να συμφωνεί με την πρόταση για το όνομα «Μακεδονία-Σκόπια» για τον ΟΗΕ με παράλληλη διατήρηση του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας» για το εσωτερικό της γείτονος και χωρίς καμία αλλαγή στο σύνταγμα της χώρας, που τότε περιείχε και αλυτρωτικές βλέψεις.

Παράλληλα εμφανίζεται να μην έχει πρόβλημα με την εκχώρηση του ονόματος και της γλώσσας.

Στην απάντησή τους οι κύκλοι του Κώστα Καραμανλή υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για μία κίνηση τακτικής προκειμένου η Ελλάδα να αντιστρέψει τα εις βάρος της τετελεσμένα και να εξασφαλίσει ότι η λύση δε θα ερχόταν μέσω μονομερών ενεργειών, αλλά μέσω διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο του ΟΗΕ.

Δείτε αναλυτικά τι αναφέρουν κύκλοι του Κώστα Καραμανλή:

– Το έγγραφο δεν αναφέρεται σε ελληνική πρόταση, αλλά σε πρόταση του Μάθιου Νίμιτς, με σκοπό την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.

– Αναφέρεται σε μία εποχή κατά την οποία οι μαζικές αναγνωρίσεις της τότε ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία έφεραν την Ελλάδα σε εξαιρετικά δυσμενή θέση.

– Το έγγραφο δεν απευθύνεται στα Σκόπια, αλλά προς τις ΗΠΑ, προκειμένου να αναστραφούν τα τετελεσμένα που προκάλεσε η εκ μέρους τους αναγνώριση και να επιβεβαιωθεί ότι η λύση δεν θα ερχόταν μέσω μονομερών ενεργειών, αλλά μέσω διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Ήταν μία επιβεβλημένη τακτική κίνηση προκειμένου η Ελλάδα να αντιστρέψει τα εις βάρος της τετελεσμένα και να κερδίσει στη συνέχεια με αγώνα και μεθοδικότητα το πλεονέκτημα, όπως και έγινε τελικά στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008.

– Με αυτή την τακτική κίνηση, αλλά κυρίως με μία ολοκληρωμένη στρατηγική που κατέληξε στη Σύνοδο, καταφέραμε να αντιστρέψουμε τα δεδομένα και να εξοπλίσουμε τη χώρα με τα ισχυρά εκείνα όπλα (αποφάσεις Κορυφής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) που τοποθετούσαν πλέον τα Σκόπια στη θέση του επισπεύδοντος για την εξεύρεση λύσης. Έφεραν δηλαδή την Ελλάδα σε θέση ισχύος.

– Η πιο τρανή απόδειξη της σταθερότητας στις θέσεις μας παραμένει ότι δεν αποδεχτήκαμε ποτέ λύση που να μην τις ικανοποιεί, εξού και η απειλή του βέτο στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2008.