Ο πίνακας «Ατέρμονα Πεδία – Σειρά Λευκάδας» (1979) κοσμεί από σήμερα το γραφείο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή. Το έργο είναι του ζωγράφου Θεόδωρου Στάμου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι αποτελούσε επιλογή και στο προηγούμενο γραφείο του κ. Τσίπρα.
Πίνακα του ίδιου καλλιτέχνη είχε επιλέξει και ο Γιώργος Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της θητείας του. Στον πίνακα του σπουδαίου Ελληνοαμερικανού «γητευτή» του καμβά, κυριαρχεί το εκφραστικό, σχεδόν ματωμένο κόκκινο, με τις δυνατές πινελιές και την ιδιαίτερη χειρονομιακή γλώσσα.
Ο κ. Στάμος υπήρξε καλός φίλος του Μαρκ Ρόθκο και εκ των κορυφαίων εκφραστών του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, σίγουρα ο κορυφαίος όσον αφορά τους Έλληνες. Το έργο ανήκει στο Ίδρυμα της Βουλής, που έχει μία από τις πλέον εντυπωσιακές συλλογές έργων τέχνης Ελλήνων δημιουργών. Ενα έργο του καλλιτέχνη όπου κυριαρχούσε το έντονο μπλε του κοβαλτίου κοσμούσε το γραφείο του Γιώργου Παπανδρέου και είχε μάλιστα εντυπωσιάσει τη Χίλαρι Κλίντον κατά την επίσκεψή της στην Αθήνα. Ο γεννημένος στη Νέα Υόρκη, από γονείς Έλληνες μετανάστες, Θεόδωρος Στάμος, είναι αναγνωρίσιμος και καταξιωμένος στις ΗΠΑ.
Ο Θεόδωρος Στάμος έχει δωρίσει 45 έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη και το 1997 έγινε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στον δημιουργό, σε επιμέλεια της Άννας Καφέτση. Έργα του υπάρχουν και στις συλλογές σημαντικών Ελλήνων συλλεκτών, με τον Ζαχαρία Πορταλάκη να έχει τα περισσότερα έργα. Ταυτόχρονα εργαζόταν ως ανθοπώλης, τυπογράφος, υπάλληλος σε καπελάδικο, πλασιέ. Και ζωγράφιζε. Ζωγράφιζε με πάθος. Ωσπου σε ηλικία 21 ετών γνωρίζει τον επόμενο καθοριστικό άνθρωπο της ζωής του, την Μπέτι Πάρσονς.
Κάνει μαζί της την πρώτη ατομική έκθεση στο βιβλιοπωλείο-γκαλερί Γουέικφιλντ στη Νέα Υόρκη, εκεί που κυριαρχούσαν οι Γάλλοι υπεριαλιστές. Με αφορμή αυτή την έκθεση, έγραφε η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης: «Στο διεισδυτικό και προφητικό κείμενο του καταλόγου της σημαντικής έκθεσης του 1946 ο ζωγράφος και φίλος του Στάμου, Μπάρνετ Νιούμαν, που έμελλε να διαδραματίσει ρόλο πρωταγωνιστή στη Σχολή της Νέας Υόρκης, επισημαίνει τα χαρακτηριστικά που ορίζουν την πρωτοτυπία του ύφους του. Την αταβιστική έλξη προς τη θάλασσα και τον έμβιο κόσμο της, που μεταμορφώνεται σε σχεδόν αφηρημένες μορφές στο έργο του. Την προσήλωσή του στην επιφάνεια, την απόρριψη της τρίτης διάστασης και της ψευδαισθησιακής προοπτικής, που πιστοποιεί τον μοντερνιστικό προσανατολισμό του έργου του από την αρχή».
