Του Θανάση Καρτερού
Είδατε το κουαρτέτο των θεσμών στις φωτογραφίες; Απολαύσατε τις φάτσες, το ύφος και το ομοιόμορφο της στολής και των ανέκφραστων εκφράσεων που φορούν όταν προσέρχονται να βασανίσουν τους δικούς μας; Είδατε πουθενά καμιά δήλωσή τους, καμιά συνέντευξη, καμιά αποκάλυψη, κανένα παράπονο στον πρωθυπουργό γιατί τους αδικούμε; Ούτε η κυρία που την έχουν βαφτίσει οι ευφάνταστοι Δρακουλέσκου -Βελκουλέσκου λέγεται η ψυχρόαιμη- δεν παραπονέθηκε.
Σοβαροί άνθρωποι εν ολίγοις. Πειθαρχημένοι και αποφασισμένοι να κάνουν τη δουλειά τους – δηλαδή να μας χώσουν όσο πιο βαθιά μπορούν. Γιατί όσο πιο βαθιά χώσουν εμάς, τόσο πιο ψηλά θα ανέβουν αυτοί. Το παράδειγμα του Τόμσεν τους εμπνέει και τους δονεί: Δώσε πόνο και θα ανταμειφθείς. Απλούστατο. Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να τους δείτε σε παράθυρα, ούτε να τους δείτε να τρώγονται μεταξύ τους, ούτε να τους ακούσετε να σπαταλούν λέξεις.
Δείτε τώρα και κάποιους δικούς μας, ενώ εξελίσσεται η κρίσιμη διαπραγμάτευση; Ο ένα μάς κάνει μαθήματα αστικής δημοκρατίας και στήνει δίκες εσχάτης προδοσίας. Ο δύο πετάει περίπου στα σκουπίδια τα συμπεράσματα της επιτροπής για το χρέος. Η τρία παραπονιέται εγγράφως στον Τσίπρα γιατί ο ένα και ο δύο δεν σέβονται τον θεσμικό της ρόλο. Και ο τέσσερα δίνει κάθε μέρα μια αποκαλυπτική συνέντευξη για να μας πει ότι δεν φταίει για το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης.
Ο Μενούσης, ο Μπερμπίλης κι ο Ρεσούλ αγάς, εν ολίγοις. Και η σφαγμένη σύζυγος από κοντά. Νυν θεσμικοί παράγοντες όλοι τους, με εξαίρεση τον τέσσερα που είναι πρώην. Γλώσσα δεν βάζουν μέσα. Και λέγοντας όσα λένε προκαλούν ευλόγως απαντήσεις από άλλους. Κι έτσι, ενώ καράβια τορπιλίζονται από τη Βελκουλέσκου και τους πειθαρχημένους ναύτες της, βαρκούλες αρμενίζουν. Πού; Στο πέλαγος του ναρκισσισμού, της επιπολαιότητας, της φλυαρίας και της ανοησίας.
Αμ δεν θα μας φάνε, έτσι όπως πάτε, τα ξένα θηρία, παιδιά. Θα τα προλάβουν οι αυτόχθονες κοριοί. Διότι αν δεν αποφασίσει να τους σφίξει τα λουριά ο Τσίπρας. Αν η κυβέρνηση δεν γίνει όχι κουαρτέτο, αλλά συμφωνική, με απόλυτη πειθαρχία στον μαέστρο. Αν ο καθένας παίζει το σουραύλι του όπως του έρθει. Τότε θα έχουμε κάτι χειρότερο από πολιτική χασμωδία: πολιτική κωμωδία. Με την οποία άλλοι θα γελούν κι εμείς θα κλαίμε….
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
