"Ο πλανήτης της απειρίας"

“Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει στο σύμπαν ένας πλανήτης όπου θα ερχόμαστε στον κόσμο για δεύτερη φορά, Ταυτόχρονα, θα θυμόμαστε στο ακέραιο τη ζωή που θα είχαμε περάσει πάνω στη γη, κάθε εμπειρία που θα είχαμε αποκτήσει εκεί κάτω.

Και ίσως υπάρχει ένας άλλος πλανήτης όπου ο καθένας θα έβλεπε το φως για τρίτη φορά με την εμπειρία από δύο ήδη βιωμένες ζωές. 

Και ίσως υπάρχουν ακόμα και άλλοι πλανήτες όπου το ανθρώπινο είδος πρόκειται να ξαναγεννηθεί ανεβαίνοντας κάθε φορά μια βαθμίδα (μια ζωή) πάνω στην κλίμακα της ωριμότητας.

Αυτή είναι η ιδέα που έχει ο Τόμας για την αιώνια επιστροφή. 

Εμείς οι άλλοι πάνω στη Γη (πάνω στον πλανήτη αριθμός ένα), πάνω στον πλανήτη της απειρίας δεν μπορούμε προφανώς παρά να σχηματίζουμε μια πολύ αόριστη ιδέα του τι θα συνέβαινε στον άνθρωπο πάνω στους άλλους πλανήτες.

Θα ήταν πιο συνετός; Η ωριμότητα είναι απλώς στο χέρι του; Μπορεί να την φθάσει με την επανάληψη; 

Μόνο στην προοπτική αυτής της ουτοπίας έχουν κάποιο νόημα όλες οι αναφορές περί απαισιοδοξίας και αισιοδοξίας. Αισιόδοξος είναι εκείνος που πιστεύει ότι η ιστορία της ανθρωπότητας θα είναι λιγότερο αιματηρή στον πλανήτη αριθμός πέντε. Απαισιόδοξος είναι εκείνος που δεν το πιστεύει”.

Μίλαν Κούντερα, Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι