Το ναυάγιο στο Eurogroup της Τρίτης είχε διπλή σημασία: τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εσωτερικό επίπεδο. Αφενώς διαφάνηκε ξεκάθαρα το αδιέξοδο της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής από πλευράς των ξένων δανειστών και αφετέρου η αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να τοποθετήσει την ατζέντα των διαπραγματεύσεων στην πλευρά των δικών της συμφερόντων.
Η πρόταση του κ. Σόιμπλε για επαναγορά του ελληνικού χρέους, μέσω ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά το επιβεβαιώνει. Τρία χρόνια πριν, όταν ξέσπασε η κρίση χρέους στην Ευρώπη, η πρόταση είχε πέσει στο τραπέζι.
Ωστόσο, κρίθηκε ως μη εφαρμόσιμη. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή, οι ξένοι δανειστές άρχισαν να δανείζουν την Ελλάδα με τοκογλυφικά επιτόκια και αντάλλαγμα σκληρά οικονομικά μέτρα. Η ΕΚΤ, αποκόμιζε κέρδη από τα επιτόκια δανεισμού, ενώ δόθηκε η δυνατότητα σε κερδοσκόπους, οι οποίοι αγόραζαν τα ομόλογα στο 25% της αρχικής τους αξίας να τα πουλούν στην αρχική τους τιμή και να κερδοσκοπούν.
Ξαφνικά, η πρόταση αυτή επανέρχεται στο τραπέζι. Με την ελληνική κυβέρνηση και τον έλληνα πρωθυπουργό να σιωπούν προκλητικά. Ο έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αρκέστηκε απλά στο ότι θα επιχειρήσει να ζητήσει στη Σύνοδο Κορυφής διπλάσιο ΕΣΠΑ για την Προγραμματική Περίοδο 2014-2020. Την ίδια ώρα που η χώρα μας λόγω των γνωστών αβελτηριών δεν μπορεί να απορροφήσει αποτελεσματικά ούτε τα υπάρχοντα κοινοτικά κονδύλια.
Η ατζέντα από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης μεταφέρεται λανθασμένα σε λάθος πεδίο. Όταν θα μπορούσε να καταδείξει το αδιέξοδο της πολιτικής που της έχουν επιβάλει να εφαρμόσει.