«Πόσα μέτρα; Πόσα σταθμά; Πόσες δικαιοσύνες μαζεμένες; Και πόσες διαφορετικές ερμηνείες μπορείς να δώσεις σε μια αλήθεια; Νιώθω σαν να βλέπω το πτώμα μπροστά στα μάτια μου και να μου λένε «μην ανησυχείς, απλώς κοιμάται».
Γράφει ο Θέμης Καραμουρατίδης:
Και το χειρότερο είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση σου βγάζει όση μικροπρέπεια έχεις μέσα σου: γιατί αυτός 2.000 αποζημίωση για μια τρομερά δύσκολη μέρα και εγώ 534 το μήνα, 20 χρόνια επαγγελματίας για δυο χρόνια ταπείνωσης και εξευτελισμού και υποτίμησης του επαγγέλματος μου; Κι αν ο αποκλεισμός δεν ήταν στην ιδιωτικών συμφερόντων Αττική οδό και ήταν στο Κατάκολο Ηλείας θα συνέβαινε το ίδιο; Και γιατί 2000; Σας βουλώνω το στόμα με λεφτά ; Και το δικό μου στόμα γιατί να μη μου το βουλώνεις με λεφτά που μαι και καλλιτέχνης και έχω πιο εύκολα δημόσιο βήμα ; Η μήπως αυτό το βήμα είναι τελικά επίπλαστο και ανήκει σε όποιον συμφωνεί;Και γιατί να μην ήμουν και εγώ στην Αττική οδό χθες για 2000; Αλλά θα τα πάρουν; Γιατί στη βόρεια Εύβοια οι φίλοι που κάηκε η ζωή τους ακόμα δεν πήραν τα χρήματα της αποζημίωσης; Πόσα μέτρα ; Πόσα σταθμά; Πόσες δικαιοσύνες μαζεμένες ; Και πόσες διαφορετικές ερμηνείες μπορείς να δώσεις σε μια αλήθεια ; Νιώθω σαν να βλέπω το πτώμα μπροστά στα μάτια μου και να μου λένε «μην ανησυχείς, απλώς κοιμάται».
