Σκοτώνεσαι στο διάβασμα για να περάσεις σε μια από τις 3 Νομικές Σχολές της Ελλάδας, δεν ξέρω κάποιον να πέρασε από τύχη ή διαβάζοντας τα SOS. Συνεχίζοντας να διαβάζεις αμείωτα, κατά κανόνα δουλεύοντας κιόλας, για να τελειώσεις τη Νομική Σχολή όπου πέρασες, με τους ελάχιστους που πέρασαν από τύχη ή διαβάζοντας τα SOS. Στο τέλος τα καταφέρνεις, παίρνεις το πτυχίο. Δρόμοι ανοίγονται μπροστά σου. Οι σειρήνες της δικηγορίας, το «επάγγελμα Λυκουρέζος» όπως το είχε βαφτίσει κάποτε ο γνωστός ποινικολόγος, φαντάζουν οι πιο ελκυστικές. Κοινωνική καταξίωση, ακριβά αυτοκίνητα, χρήματα, νίκες σε κάθε στίβο.
Διαβαίνεις του Ρουβίκωνα ποταμό, λοιπόν, και ξεκινάς. Συνήθως συνεργάτης σε ένα δικηγορικό γραφείο, για αποφυγή των εξόδων λειτουργίας ενός γραφείου και απόκτηση εμπειριών, ενίοτε και μόνος σου, στη λογική «θα πάω και ας μου βγει και σε κακό». Καθημερινό μαγγανοπήγαδο. Κυνήγι προθεσμιών, δικαστικές αποφάσεις που καθυστερούν, χωρίς όταν δημοσιεύονται να θαμπώνουν και κανένα για την ορθοκρισία τους, δεκάδες κλήσεις καθημερινά στο κινητό τηλέφωνο για μια συμβουλή στο πόδι, για παράπονα που δε βγήκε η απόφαση, για ‘’παζάρι’’ για τις οικονομικές αξιώσεις σου από τον πελάτη, Βαβέλ.
Το όνειρο ξεθωριάζει. Αρχίζεις και αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος. Κάθε μήνα σε περιμένει η καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών, κάθε 3μηνο η απόδοση ΦΠΑ, κάθε χρόνο η φορολογία που μονίμως αυξάνεται για τον δήθεν «επιούσιο λαό» των ελευθέρων επαγγελματιών. Περιμένεις τι εκλογές –ενδημικό φαινόμενο στη δημοκρατική Ελλάδα- για να κλείσεις καμία οικονομική τρύπα με την εκλογική αποζημίωση των δικαστικών αντιπροσώπων και μένεις αδιόριστος, όπως και πολλοί συνάδελφοι σου, γιατί διορίζονται κατά προτεραιότητα δικαστές (αυτοί που καθυστερούν στις αποφάσεις τους) και δικαστικοί υπάλληλοι (αυτοί που παίρνουν επιπλέον εκλογικό επίδομα κάνουν δεν κάνουν εκλογές).
Εκεί που είσαι ζαλισμένος και παλεύεις να προσαρμοστείς στων καινούργιων καιρών τα κελεύσματα, τηλέφωνο χτυπά και μια βιαστική υπάλληλος από το Κτηματολόγιο σου λέει επιτακτικά να περάσεις άμεσα από το Κτηματολογικό Γραφείο γιατί εντόπισε λάθη σε συμβόλαιο που προσκόμισες για καταχώρηση (μεταγραφή). Πας να ψελλίσεις ότι σηκώθηκες από τα αξημέρωτα για να πιάσεις στασίδι 6ηώρα στην ουρά για να εξυπηρετηθείς μετά τις 9:00 στο Κτηματολόγιο και ότι το συμβόλαιο το προσκόμισες όπως στο έδωσε ο συμβολαιογράφος αλλά μετά σκέφτεσαι: δεν την νοιάζει, λες ένα μάλιστα και σιωπάς. Κτηματολόγιο Blues (κατά το Διδυμότειχο…).
Γενικώς με τον καιρό μαθαίνεις να σιωπάς. Να σκύβεις το κεφάλι, όταν σε ψέγουν άδικα, να μην απαντάς όταν σε προκαλούν οι δικαστές, ακόμα και οι υπάλληλοι, να φαντάζεις ήρεμος και ας μην είσαι όταν αισθάνεσαι διάχυτη γύρω σου την ατμόσφαιρα της αδικίας. Το ξεθωριασμένο όνειρο έχει αλλάξει πια χρώμα εντελώς. Ρούχα μαζί που πλύθηκαν (όνειρα και κυνική πραγματικότητα) και έχουνε γίνει ροζ. Το επάγγελμα «Λυκουρέζος» έγινε πια ιδιότητα «δικηγοράκος».
Ασυναίσθητα θυμάσαι το τσιτάτο από τα κόμικ του Αστερίξ: «Καταταχθείτε, μας λέγαν». Η σύγχρονη Ρωμαϊκή λεγεώνα λέγεται ξεφτισμένη ( ή μήπως ξεφτιλισμένη;) ελληνική κοινωνία και έχει διαρρήξει τον κοινωνικό της ιστό. Κανείς δε θέλει να πληρώνει την παροχή υπηρεσιών -σε δικηγόρους τουλάχιστον, για να περιοριστώ στα του οίκου μου-, όλοι προτιμούν πρώτα να απευθυνθούν στους «δικηγόρους άνευ πτυχίου» του διαδικτύου ελλιπούς υπερπληροφόρησης. Κάπως έτσι ξυπνάς ένα πρωί, μεσήλικας, έχοντας ξοδέψει τη χαμένη νιότη, αλλά και τη δίψα σου για ζωή με τέτοιους όρους. Θα συνεχίσεις γιατί είσαι σύζυγος και γονιός, άρα καταδικασμένος να είσαι αισιόδοξος. Και θα περιμένεις άλλες μέρες, για να πάρουν τα όνειρά σου εκδίκηση από όσους τα ξέπλυναν στη λάσπη.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
