Γίνεται φανερό μέρα με τη μέρα ότι ο υπουργός της Δημόσιας Τάξης (ο τίτλος του υπουργού Προστασίας του Πολίτη μάλλον δεν ταιριάζει στην περίπτωσή του…) μεταλλάσσεται από έναν ταπεινό και χαμηλών τόνων βουλευτή επαρχίας σε αστέρι και καμάρι της σκληρής Δεξιάς.
Πάνε οι παλαιές καλές ημέρες, τότε που εμφάνιζε το προσωπείο του προοδευτικού, αριστερού πολιτικού, του σοσιαλιστή, του υπερασπιστή των αδυνάτων, όπως έλεγε ο Ανδρέας. Τώρα έχει ως πρότυπο τον Ρούντι Τζουλιάνι, της αστυνομικής βίας, του «νόμος και τάξη» και της «μηδενικής ανοχής».
Δεν έχει διαβάσει όμως (πάλι δεν πρόκανε, όπως με το Μνημόνιο…) ότι ο Τζουλιάνι ποτέ δεν επιτέθηκε σε πρόσφυγες και μετανάστες, ποτέ δεν έβγαλε τρομαγμένες μωρομάνες στον δρόμο, ποτέ δεν πήρε τα παιδιά από το σχολείο τους και ήταν κατά των διαδικασιών απέλασης. Ακόμα και ο σκληρός Τζουλιάνι πίστευε ότι οι θέσεις εργασίας και οι καλύτερες συνθήκες χτυπούν καλύτερα το έγκλημα από την καταστολή.
Τα γνωρίζει αυτά ο εγχώριος, εξ Ημαθίας, Τζουλιάνι; Μάλλον όχι. Μεθυσμένος από το πρόσκαιρο χειροκρότημα της σκληροπυρηνικής Δεξιάς, βουλιάζει όλο και πιο βαθιά σε αντιδραστικές λογικές και πολιτικές. Τι άλλο μας επιφυλάσσει μετά την «κατάκτηση» των Εξαρχείων; Θα εφορμήσει στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στα νεανικά στέκια; Αγνωστο! Στην περίπτωσή του ταιριάζει το: «Πού είσαι νιότη που ’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος…».
Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
