«Τι γίνεται, κύριε σκηνοθέτα, να ουμ; Γιατί με δείχνει η κάμερα πιο κοντό από τον Τσίπρα, να ουμ;», ανέκραξε ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης, μεσούντος του ντιμπέιτ.
Έκραξε, ξαναέκραξε και στο τέλος έσκυψε κιόλας, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το σαμποτάζ του σκηνοθέτου και της εν γένει ΕΡΤ. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αστείο επιπέδου πρώτης δημοτικού, κι όμως, ο Μεϊμαράκης ήταν όντως χολωμένος και το δήλωσε ευθαρσώς βγαίνοντας από το Ραδιομέγαρο: «Αν η διοίκηση της ΕΡΤ συμπεριφερόταν σωστά, θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο το ντιμπέιτ». Άντε να του εξηγήσεις του Βαγγέλα ότι το πλάνο κάθε αρχηγού προερχόταν από διαφορετική κάμερα, οπότε οι δύο άνδρες φαίνονταν αναγκαστικά ισοϋψείς. ‘Ασ’ το καλύτερα, γιατί αν μπεις σ’ αυτήν του κουβέντα, θα πρέπει μετά να μιλήσεις και για μονοπλάνα, για ρακόρ, για dissolve και άλλες περίεργες λέξεις, που ο αυριανός πρωθυπουργός με τον μύστακα μπορεί να τις εκλάβει ως μπινελίκια.
Κάποιος από τους συμβούλους- σπουδαγμένος, ίσως, στην Αμερική- είπε στον Μεϊμαράκη ότι στα ντιμπέιτ οι ψηλοί κερδίζουν τις εντυπώσεις από τα αποδυτήρια. Το ‘δεσε κόμπο ο Ευάγγελος, απαίτησε να σταθούν όρθιοι δυόμιση ώρες οι αρχηγοί κι ας βγάλουν και κιρσούς. Να ‘μαστε όρθιοι, να ουμ, να φανεί το ύψος μου και η λεβεντιά μου, να φτάσει ο μύστακας στα ουράνια, να πιαστούν σαν ψάρια στα δίχτυα του οι γυναίκες, που αποτελούν το 58% των αναποφάσιστων. ΄Εκανε όνειρα τρελά, όνειρα απατηλά ο Βαγγέλας και του τα χάλασε ο άτιμος ο σκηνοθέτης. Κομμουνιστής θα ήταν, γιόματη κομμουνιστές είναι η ΕΡΤ, γι’ αυτό την κλείσαμε εμείς οι δεξιοί, για να πάψει να μολύνει τους νοικοκυραίους.
Το ζήτημα έχει τη φαιδρή του πλευρά, του βλαχοδήμαρχου που κορδώνεται και στρίβει το μουστάκι για να θαμπώσει τους ψηφοφόρους στο καφενείο. «Σήκω, Δημήτρω μ’, Δημήτρω μ’, κι άλλαξε/ και βάλε τα καλά σου, χαϊδεμένη μου». Υπάρχει, ωστόσο, και η δραματική πλευρά, του δεξιού πατερούλη που απλώνει τις χερούκλες του πάνω από τον λαό, ως ασπίδα προστασίας αλλά και ως δαμόκλειο σπάθη για όσους δεν κάθονται φρόνιμοι. Ετούτος ο πατερούλης πρέπει να είναι ψηλός, να είναι γιγάντιος, να μοιάζει ο ψηφοφόρος μπροστά του σαν μειράκιο έτοιμο να δεχτεί το χάδι ή την σφαλιάρα, ανάλογα με την περίσταση.
Το δράμα δεν είναι η επιδίωξη του ηγετίσκου να φανεί σαν γίγαντας, το δράμα είναι ότι κάποιοι πολίτες- λίγοι, ελπίζω- αναζητούν γίγαντες για να ακουμπήσουν την ψήφο και τη μοίρα τους. Αν ψηφίσω Βαγγέλα, «η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα είναι θέμα ύψους», λέει ο Καρυωτάκης στο «Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο». Ευτυχία κρεμασμένη από το ταβάνι. Κατακορύφως.
Γιώργος Ανανδρανιστάκης
Εφημ. ΑΥΓΗ
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
