Ο υπ. Παιδείας του ’92 ξέχασε τον Τεμπονέρα και στοχοποιεί μαθητές

«Έχω το δυσμενές προνόμιο να είμαι ο υπουργός Παιδείας, ο οποίος πρώτος βρέθηκε αντιμέτωπος με το φαινόμενο των μαθητικών καταλήψεων», δήλωσε ο πρώην υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, ξεχνώντας προφανώς ότι το «δυσμενές προνόμιο» που κατέχει είναι να είναι ο πολιτικός, επί της υπουργείας του οποίου ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της νεολαίας του κόμματός του έβαψε τα χέρια του με αίμα, δολοφονώντας τον αγωνιστή καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα.

Σε ένα αντικομμουνιστικό ξέσπασμα, ο κ. Κοντογιαννόπουλος μιλώντας στον Real FM υποστήριξε ότι «ο εφευρέτης και ο κάτοχος του know how των καταλήψεων είναι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Οι καταλήψεις αποφασίζονται στα κομματικά τους γραφεία», αδυνατώντας προφανώς να κατανοήσει ότι οι μαθητές έχουν κάθε δικαίωμα, αλλά και την ικανότητα, να εντοπίζουν τις παθογένειες του εκπαιδευτικού συστήματος, να διαμορφώνουν τα αιτήματά τους και να επιλέγουν συνειδητά τον τρόπο με τον οποίο θα τα διεκδικήσουν. «Αυτή είναι η συνεισφορά όλα αυτά τα χρόνια της Αριστεράς στη δημόσια εκπαίδευση, χαβαλές, ανομία, απειθαρχία και καμία απολύτως κύρωση», υπογράμμισε.

Μάλιστα, από τον λίβελό του κατά των κινητοποιήσεων δε θα μπορούσε να λείπει και η προσωπική του… πικρία από τον πιο γνωστό καταληψία επί τον ημερών του. Κάνοντας μια λεπτομερή «χαρτογράφηση» του προφίλ των καταλήψεων και των κομμάτων που τις στηρίζουν, ο κ. Κοντογιαννόπουλος δήλωσε: «Θυμίζω ότι πρόεδρος του συντονιστικού των καταλήψεων επί των ημερών μου είχε διοριστεί ο τότε Κνίτης, Αλέξης Τσίπρας. Στις καταλήψεις πάντα συμπαρίσταται η εκάστοτε αντιπολίτευση για τους δικούς της λόγους. Το ’90 ήταν το ΠΑΣΟΚ, σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το βλέπουμε, το ομολογούν οι ίδιοι. Σημαντικό ρόλο παίζει τα τελευταία χρόνια και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έχει τελευταία χρόνια επιτύχει σημαντική διείσδυση στα σχολεία. Αυτή είναι η πραγματικότητα».

Ο κ. Κοντογιαννόπουλος, σε μια προσπάθεια να αποδώσει στον εαυτό του τις πολιτικές φιλοφρονήσεις που δεν του αποδίδει κανένας άλλος, πρότεινε την «άμεση συγκρότηση επιτροπής προσωπικοτήτων, αντίστοιχης με την επιτροπή Πισσαρίδη, με στόχο την αλλαγή του εκπαιδευτικού μας μοντέλου», θέτοντας τον εαυτό του στο «Πάνθεον» των υπουργών Παιδείας που έμειναν στην ιστορία για τα συνθήματα που βγήκαν εναντίον τους από το μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα: «Είναι η ώρα το μεταρρυθμιστικό τσουνάμι να γίνει μονόδρομος για την εξαφάνιση των νοσηρών συμπτωμάτων της δημόσιας εκπαίδευσης με αιχμή την αξιολόγηση. Ο στόχος του ’90 ήταν αξιολόγηση, αυτό επεδίωξα, το επανέλαβε ο Γεράσιμος Αρσένης, το ψήφισε η Γιαννάκου, η Διαμαντοπούλου».

Βέβαια για το πραγματικό «higlight» της υπουργικής του θητείας που δεν ήταν άλλο από τη στυγνή δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα σε υπό κατάληψη σχολείο στην Πάτρα από τον πρόεδρο της τοπικής ΟΝΝΕΔ Γιάννη Καλαμπόκα, δεν βρήκε να πει κάτι. Μόνο να δηλώσει υποψηφιότητα για το «Greece’s Next Top Pissaridis Committee» θυμήθηκε…