Η φωτιά το καλοκαίρι δεν άφησε δέντρο, ζώο και σπαρτό όρθιο, ο χιονιάς σμπαράλιασε τις αντοχές χιλιάδων ανθρώπων, η ακρίβεια έχει περάσει στη τραπεζαρία του σπιτιού μας κι ο θάνατος χτυπά καθημερινά 100στάρια.
Κόντρα σε όλα αυτά τα δεινά, το άρθρο του Σταύρου Χριστακόπουλο στο pontiki.gr, με τίτλο «Δέκα λόγοι που έκαναν μονόδρομο την πρόταση μομφής», υπονοεί ότι η πρόταση μομφής γίνεται για να ευλογήσουν ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας τα πολιτικά τους γένια.
Επειδή κάποιοι και κάποιες ψηφίζαμε πάντα Αριστερά, και κάμποσα χρόνια Συνασπισμό/ΣΥΡΙΖΑ, μας πέφτει λόγος να απαντήσουμε εν τάχει στον δεκάλογο, που είναι και τραβηγμένος απ΄ τα μαλλιά, για να γίνει εύηχο 10άρι.
Τα πολιτικά κόμματα είναι οι ψηφοφόροι τους. Από αρχαιότητας οι άνθρωποι αποτελούν την πόλη. Ούτε η Χρυσή Αυγή είδε φως και μπούκαρε στη βουλή, ούτε το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε επειδή ο εγγονός και υιός Παπανδρέου αποφάσισε να κλείσει την οικογενειακή επιχείρηση, μήτε ο ΣΥΡΙΖΑ πάτησε το Μαξίμου επειδή έκανε αντάρτικο πόλης. Οι ψηφοφόροι τα έπραξαν όλα, αυτοί που αποφασίζουν κάθε φορά αν η ψήφος τους θα είναι κοινωνικά επωφελής ή καταστρεπτική.
Ένα το κρατούμενο.
Δουλειά και αποστολή της αριστεράς, από γεννησιμιού της, είναι να αποφέρει ωφέλεια στην κοινωνία. Η ιστορία της, μέχρι και τη μεταπολίτευση, είναι μια μαρτυρική διαδρομή για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα κι αλληλεγγύη. Αυτό το ηθικό πλεονέκτημα δεν το έχασε ποτέ, όσα λάθη κι αν έπραξε. Όσοι πολίτες λοιπόν ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα το 2015, δεν ψήφισαν αναφωνώντας στον Τσίπρα «Καλέ, τι γκόμενος είσαι!». Ψήφισαν γιατί είχαν ανάγκες επιβίωσης. Κι αν στην πορεία ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε, δεν ήταν επειδή απεμπόλησε αξίες και καθήκοντα.
Δύο τα κρατούμενα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζήτησε εκλογές επειδή θέλει να κάνει το κομμάτι του. Δεν είναι αυτός ο τρόπος του. Τα σόου και τα τερτίπια ανήκουν στον Μητσοτάκη. Κι αν κατέθεσε πρόταση μομφής, δεν το έπραξε με διάθεση αυτοεπιβεβαίωσης αλλά επειδή οι καιροί το ορίζουν. Ως πολίτες αυτής της χώρας ξύνουμε πλέον τον πάτο του βαρελιού! Η πικρία μάς πνίγει. Η εικόνα με το φέρετρο που σερνόταν πάνω σε κουβέρτα στο χιόνι, επέβαλλε αυτό το αίτημα.
Tρία τα κρατούμενα.
Μην μπερδευόμαστε. Η Αριστερά ποτέ δεν έτριψε φιλάργυρα τα χέρια της με τις κοινωνικές συμφορές, όπως έκανε η Νέα Δημοκρατία κρυφά και φανερά με το Μάτι. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δράττεται της ευκαιρίας για να ανταποδώσει, μήτε αποτιμά τη ζοφερή κατάσταση που βιώνουμε ως «μια θαυμάσια ευκαιρία» για έντονη αντιπολίτευση. Υποχρεούται να πράξει! Οφείλει να πράξει! Ανακινεί ένα πολυπληθές αίτημα έντονο και άμεσο. Μήτε περίμενε πότε θα αγανακτήσει κι η λίστα Πέτσα για να το κάνει. Τέσσερα, πέντε, έξη τα κρατούμενα.
Η πρόταση μομφής δεν είναι «ένα τριήμερο πάρτι». Κανείς δεν παρτάρει με χιλιάδες αδικοχαμένους νεκρούς, με εξευτελισμούς και ταπεινώσεις από τον Μητσοτάκη, τους εντεταλμένους του και τον επιτελικό συρφετό. Κανείς δημοκράτης που σέβεται έμπρακτα τα στοιχειώδη, δεν αντιλαμβάνεται αυτή τη διαδικασία ως θέαμα, κι ας μην είναι αρκετή από μόνη της για να αποδώσει δικαιοσύνη.
Επτά, οκτώ, εννέα τα κρατούμενα.
Το δέκατο το προσπερνώ, είναι σπατάλη χρόνου. Αντ΄ αυτού θυμίζω ότι: Στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο, διότι τίποτα δεν πρέπει να γίνεται κατά το ήμισυ.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
