Οι αμφίβολοι και η Αμφίπολη

Απ’ ό,τι φαίνεται, υπάρχουν δύο τρόποι που οι επιφανείς πολιτικοί αποτιμούν την αρχαία κληρονομιά. Ο πρώτος είναι ο τρόπος του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος έχει στη διάθεσή του μια αρχαιολογική συλλογή που συγκρίνεται με τα εκθέματα του Μουσείου της Περγάμου στο Βερολίνο. Ο δεύτερος είναι να φωτογραφίζονται μπροστά σε κίονες και αετώματα, όπως έκανε ο νυν πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, στα ευρήματα της Αμφίπολης. 
Μπροστά στις Καρυάτιδες λοιπόν, οι καργιά-τιδες του πολιτικού συστήματος, τα κοράκια της προπαγάνδας, εκστασιάζονται επιτηδευμένα όταν ανάβουν τα φλας, χαμογελούν σα να τους έχει γαργαλήσει ένα αρχαίο άγαλμα και δηλώνουν εθνικά υπερήφανοι, αφήνοντας να εννοηθεί πως αποτελούν τη συνέχεια του θαύματος που μόλις αποκαλύφθηκε. 
Βέβαια το θαύμα είναι άλλο. Πως αυτοί οι αρχαιολόγοι, που μόλις κατάργησαν την Εφορία Αρχαιοτήτων στην οποία ανήκουν και έκοψαν τους μισθούς τους, έχουν τα κότσια να επιμένουν να αποδείξουν πως κάποτε οι Έλληνες δεν έκαναν μόνο ασχημίες, δεν κανιβάλιζαν πάνω στους άλλους Έλληνες, δεν ήταν υποτακτικοί ξένων, αλλά μεγαλουργούσαν κιόλας. 
Αν ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων όπως λέγεται, τότε η αρχαιολατρεία των Σαμαράδων είναι το πυρηνικό τους καταφύγιο. Αυτό το άλμα λογικής μέσα από το οποίο ο Σαμαράς είναι εκ των πραγμάτων η συνέχεια του πολιτισμού μόνο και μόνο επειδή ανακαλύφθηκε επί πρωθυπουργίας του θα μοιάζει με την απαίτηση που θα είχε ο Χίτλερ να του αποδοθούν εύσημα επειδή προκαλώντας τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ώθησε μέσω των ανακαλύψεων την πολεμική βιομηχανία άρα και επιστήμη. 
Ένα πολιτικό reality έχει στηθεί γύρω από την Αμφίπολη. Η καθημερινή αποτίμηση των αρχαιολογικών ανακαλύψεων ή των σεναρίων τις περισσότερες φορές, με τη βοήθεια της κάμερας και των οπαδών των επιχειρημάτων ωφέλιμης λιτότητας των καναλιών που ξαφνικά έγιναν αρχαιοπρεπείς αλλά παραμένουν ξεδιάντροποι, προσπαθεί να αναδομήσει το προφίλ της κυβέρνησης. Τα αρχαία ευρήματα είναι σπουδαία, άρα, μέσα από μια αυθαίρετη σχέση που διαπερνά τους αιώνες και ακουμπά τον αδιαμφισβήτητο απόγονο των αρχαίων Ελλήνων Βενιζέλο, και αυτός είναι σπουδαίος. 
Τα ευρήματα της Αμφίπολης είναι πραγματικά σπουδαία. Η αγωνία με την οποία τα κανάλια και τα sites, ως άλλες γοργόνες του σύγχρονου συστημικού μύθου, ρωτάνε αν είναι εκεί ο τάφος του Μεγάλου Αλέξανδρου, είναι η επανάληψη της γελοιότητας περασμένων δεκαετιών, τότε που ο τάφος λόγω και πάλι στριμωγμάτων στην πολιτική είχε ανακαλυφθεί μερικές φορές ακόμη. 
 Οι αρχαιολογικοί χώροι ρημάζουν, τα μουσεία κλείνουν, οι αρχαιολόγοι απολύονται, ακόμη και αυτοί που κάνουν τις ανασκαφές στην Αμφίπολη ίσως, αλλά οι κυβερνώντες είναι περήφανοι για την Αμφίπολη και για κάθε άλλη επιτυχία που μπορούν να οικειοποιηθούν μέσα απ την τηλεόραση και το παιχνίδι της επικοινωνίας. 
Οι κυβερνώντες φαντάζομαι πως είναι επίσης περήφανοι γιατί οι μεγαλύτεροι αρχαιοκάπηλοι, είναι άνθρωποι τους οποίους συναναστρέφονται, ομοτράπεζοί τους και ίσως και χρηματοδότες τους. Αν όχι, τότε ο κύριος Σαμαράς θα μπορεί να απαντήσει τι έγινε με την υπόθεση αρχαιοκαπηλίας στις Σχοινούσες, τους εφοπλιστές αρχαιοκάπηλους και το Μουσείο Γκετί. Και ο κύριος Βενιζέλος, τι έγινε με την υπόθεση κλοπής αρχαίων από τη Βεργίνα επί υπουργίας του στο υπουργείο Πολιτισμού.