Οι αρχαίοι Έλληνες φοβούνταν τα ζόμπι!

Τα… ζόμπι φαίνεται πως φοβούνταν οι αρχαίοι Έλληνες. Όπως αναφέρει το Discovery Channel, αναφερόμενο σε ταφές που είδαν το φως σε ελληνιστική αποικία στην Σικελία, οι αρχαίοι Έλληνες φοβόντουσαν ότι οι νεκροί θα μπορούσαν να ζωντανέψουν και να κυνηγήσουν τους ζωντανούς.

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στη νεκρόπολη Πάσο Μαρινάρο, της πόλης Καμάρινα στη νοτιοανατολική Σικελία δύο ταφές διαφορετικές από τις συνηθισμένες. 

Στον τάφο 653 βρέθηκαν τα οστά ενός ανθρώπου που όσο ζούσε ήταν υποσιτισμένος ή άρρωστος.

Το κεφάλι και τα πόδια ήταν καλυμμένα με μεγάλα κομμάτια αμφορέων, γράφει στο Popular Archaeology η αρχαιολόγος Κάρι Σουλόσκι Γουίβερ από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ.

«Τα βαριά τμήματα των αμφορέων που βρέθηκαν στον Τάφο 653 φαίνεται πως είχαν στόχο να κρατήσουν» τον νεκρό στον τάφο «και να τον εμποδίσουν να δει ή να εγερθεί» αναφέρει η Σουλόσκι Γουίβερ.

Ο δεύτερος τάφος (που φέρει το νούμερο 693) περιείχε τα λείψανα ενός παιδιού, ηλικίας 8 έως 13 ετών, του οποίου το φύλο δεν έχει καθοριστεί.

Οι έρευνες δεν βρήκαν σημάδια κάποιας αρρώστιας, ωστόσο το παιδί είχε ταφεί με πέντε μεγάλες πέτρες πάνω του.

«Φαίνεται πως αυτές οι πέτρες είχαν χρησιμοποιηθεί για να παγιδεύσουν τη σορό στον τάφο» λέει η Σουλόσκι Γουίβερ.

Παρ’ όλο που δεν είναι γνωστό γιατί προσπάθησαν οι κάτοικοι της Καμάρινα να παγιδεύσουν τις σορούς στους τάφους, η αρχαιολόγος σημειώνει ότι «η ειδική αυτή μεταχείριση δείχνει ότι οι νεκροφοβικές απόψεις και πρακτικές ήταν παρούσες στην ελληνική Σικελία».

«Η νεκροφοβία, ή ο φόβος των νεκρών, είναι μία έννοια που υπήρξε παρούσα στον ελληνικό πολιτισμό ήδη από τη Νεολιθική περίοδο» τονίζει η ίδια.

Περισσότεροι από 2.905 τάφοι που χρονολογούνται από τον 5ο έως τον 3ο π.Χ. αιώνα έχουν ανακαλυφθεί στη νεκρόπολη.

Στη νεκρόπολη βρέθηκαν, επίσης, κατάδεσμοι, πλακίδια με μαγικά ξόρκια που αποτελούν ενδείξεις ότι ορισμένοι κάτοικοι της ελληνικής αποικίας Καμάρινα χρησιμοποιούσαν κατάρες ή μαγεία για να «ζωντανέψουν» τους νεκρούς. Τα πλακίδια περιείχαν παρακλήσεις προς θεότητες του Κάτω Κόσμου. 

Η Σουλόσκι Γουίβερ αναφέρει ότι παρ’ όλο που οι δύο αυτές πράξεις -της έγερσης των νεκρών και της παγίδευσής τους στον τάφο- είναι αντικρουόμενες, δείχνουν τον τρόπο που οι αρχαίοι Έλληνες αντιλαμβάνονταν τον θάνατο.

Πηγή: in.gr