Οι ελάχιστοι Χρυσαυγίτες

Δεν ήταν απλώς λίγοι. Ηταν ελάχιστοι.

Δηλαδή ό,τι ακριβώς αναµενόταν από το ναζιστικό µόρφωµα της Χρυσής Αυγής και τις δύο χαρακτηριστικές του «περσόνες». Τον Νίκο Μιχαλολιάκο και τον Ηλία Κασιδιάρη. Οχι πως ήταν να έχει κανείς αµφιβολίες επ’ αυτού. Η θρασυδειλία των χρυσαυγιτών έχει αποδειχτεί σε δεκάδες περιπτώσεις. Από τον πανικό του Κασιδιάρη αφότου άνανδρα είχε επιτεθεί στη Ρένα ∆ούρου και τη Λιάνα Κανέλλη στην εκποµπή του Γ. Παπαδάκη.

Από την προσπάθειά τους στη δίκη να κρύψουν ότι είναι ναζί ενώ είναι γνωστά τα τεκµήρια που το αποδεικνύουν. Από τα αλληλοκαρφώµατά τους στο παρελθόν, όταν στριµώχτηκαν για την εγκληµατική τους δράση. Από τις επιθέσεις πολλών εναντίον ενός, κατά προτίµηση αδύναµου. Ετσι και τώρα, ζορίζονται να «χωνέψουν» ότι αποτελεί παρελθόν η εκπροσώπησή τους στο Κοινοβούλιο. Οχι πως είχαν σε εκτίµηση τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Οµως διέθεταν ένα δηµόσιο βήµα που φρόντιζαν συχνά-πυκνά να µετατρέπουν σε φόντο για τηλεοπτικά «σόου». Ανάλογης ποιότητας µε τον ψευτοµαγκίτικο λόγο τους.

Επίσης η κρατική χρηµατοδότηση είχε αποδειχτεί πολύ βολική. Ιδίως από τη στιγµή που χρηµατοδοτούσε και τη νοµική υπεράσπισή τους στη δίκη όπου κατηγορούνται για σύσταση εγκληµατικής οργάνωσης και πολλά άλλα. Τώρα ο Νίκος Μιχαλολιάκος απειλεί τη κοινωνία µε την «επιστροφή» της Χρυσής Αυγής στον δρόµο. Ενώ ο Ηλίας Κασιδιάρης θέλει επανακαταµέτρηση των ψήφων. Αφού µεταξύ άλλων η Χρυσή Αυγή πουλάει και το παραµύθι µιας «συστηµικής συνωµοσίας» που τους έβγαλε εκτός Βουλής. Η πραγµατικότητα που λέει πως οι συντονισµένες προσπάθειες πολιτικών χώρων και κινηµάτων να αντιµετωπίσουν ιδεολογικά το νεοναζιστικό φαινόµενο είχε αποτέλεσµα δεν τους περνά από το µυαλό.

Οπως και το πολιτικό «ξεγύµνωµά» τους. Γιατί το καραγκιοζιλίκι κάποια στιγµή γίνεται κουραστικό. Ακόµη και για τους εύπιστους στον µισαλλόδοξο λόγο της Χρυσής Αυγής. Να µην έχετε καµία αµφιβολία πως η Χρυσή Αυγή θα φυλλορροήσει. Οι «λυκοφιλίες» που τη συναπαρτίζουν θα είναι ένα από τα στοιχεία που θα τη διαλύσουν. Ιδίως τώρα που το βαλάντιο δεν ενισχύεται από το ∆ηµόσιο, ενώ επικρέµαται ένα ισχυρό κατηγορητήριο πάνω από τα κεφάλια τους. Παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος δεν έπαψε να υπάρχει. Η οχύρωση απέναντι στον νεοναζιστικό λόγο πρέπει να διατηρηθεί. Κι αφού ο Μιχαλολιάκος θέλει στους δρόµους, τότε… στους δρόµους. Στην κοινωνία.

Πηγή: ethnos.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr