Τον τελευταίο καιρό στον καταυλισμό υπάρχει ένταση. Περισσότερη ένταση από ποτέ. Η συνθήκες απομόνωσης λόγω του κορονοϊού, αλλά και η αίσθηση ότι τίποτα δεν κινείται, ότι όλα έχουν βαλτώσει, δημιουργεί απελπισία. Οι άνθρωποι έφυγαν από την πατρίδα τους για αποφύγουν τον πόλεμο και την δυστυχία και ξαφνικά βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα στα σκουπίδια και στις λάσπες, σε συνθήκες φαβέλας, παραγκούπολης του τρίτου κόσμου.
Η εχθρική αδιαφορία της κυβέρνησης που συνεχώς μηχανεύεται τρόπους ώστε η ζωή τους να γίνεται όλο και πιο δύσκολη οξύνει τις καταστάσεις. Δημιουργεί εντάσεις. Εκκολάπτει την βία. Μέσα σ’ αυτή την σκοτεινή αβέβαιη ατμόσφαιρα, υπάρχουν κάποιες φωτεινές χαραμάδες.
Άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω, που ονειρεύονται που αντιστέκονται στον ζόφο. Στον καταυλισμό της Μόριας μέσα στον ελαιώνα φτιάχτηκε ένα καινούριο σχολειό για τα προσφυγόπουλα. Όπως όλα τα παιδιά έχουν κι αυτά δικαίωμα στην μόρφωση. Έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται ότι η ζωή τους μπορεί να ξεφύγει από το φαύλο κύκλο της αμαθείας και της βίας. Το νέο σχολείο του ελαιώνα είναι μια ανάσα ελπίδας.
Δημιουργήθηκε από πρόσφυγες με την συνδρομή του πατέρα εφημερίου της καθολικής εκκλησίας του Αγίου Βαλεντίνου, που βρίσκεται στην οδό Ερμού στην αγορά της Μυτιλήνης.
Η ελληνική πολιτεία αντί να έχει ως πρώτο μέλημα της να μορφώσει τα παιδιά του καταυλισμού, να τους εισάγει στην ελληνική και ευρωπαϊκή παιδεία, αδιαφορεί και δεν ασχολείται. Οι κοντόφθαλμοι ανθρωποφάγοι-προσφυγοφάγοι του υπουργείου μεταναστευτικής πολίτικης, οι δήθεν υπερπατριώτες, δεν είναι σε θέση να αντιληφτούν τι είναι καλό για την ελληνική κοινωνία. Εγγράματα προσφυγόπουλα ή προσφυγόπουλα μ΄ ένα μαχαίρι στο χέρι να τριγυρνάν χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα στις γειτονιές και τις πλατείες των πόλεων μας.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
