ΟΙ σημαντικοί άνθρωποι ασπίδα στην κακοήθη μετάλλαξη της κοινωνίας

Μια ανάγκη , που προέρχεται από  το αρχέγονο  ένστικτο των ζώων  να αποθηκεύουν,  θάβοντας στη γη την περίσσια της τροφής τους.   «Έχω άρα υπάρχω», σε  αντίθεση με το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» του Ρενέ Ντεκάρτ. Και  αυτή η νοοτροπία   δυναστεύει μεγάλο μέρος  από μας και τους  συνανθρώπους μας. 

Το μεγαλύτερο  πρόβλημα για την κοινωνία μας, είναι αυτοί που δεν έχουν ούτε την  καλλιέργεια, ούτε το γνωστικό υπόβαθρο για  να εκτιμήσουν  και να αξιολογήσουν αυτά  που διαθέτουν και  αυτά που επιθυμούν να αποκτήσουν.  Δεν ξεχωρίζουν το ποιοτικό  από το ευτελές, και εκτιμούν με βάση την επωνυμία, την εντύπωση,  την υψηλή τιμή του προϊόντος  .          

Είναι οι και  φιλοδοξούντες να γίνουν  οι δυνατοί  που θα κυβερνήσουν τον πλανήτη,  χωρίς να διαθέτουν την  ανάλογη πνευματική καλλιέργεια αλλά  ούτε  και το ηθικό ανάστημα.
   
Είναι αυτοί που δυστυχώς στις μέρες μας αντιπροσωπεύουν με τις φαύλες κυβερνήσεις τους πολλούς από τους λαούς της γής και κυρίως της γηραιάς ηπείρου.

Ευτυχώς όμως,  υπάρχουν και οι σημαντικοί συνάνθρωποι μας, που έχουν το σθένος να μην υποχωρούν στο ζωώδες ένστικτο της εκμετάλλευσης των αδυνάτων και της ιδιοτελούς συσσώρευσης αγαθών και χρήματος, αλλά να επικεντρώνουν  τα ενδιαφέροντα τους στην γνώση, τη δημιουργικότητα, και την αγάπη-(ανάγκες που ξεχωρίζουν τον άνθρωπο από τα ζώα)-  .

Οi σημαντικοί αυτοί  άνθρωποι, είναι  που  έχουν ανακαλύψει, ποιος είναι ο αληθινός πλούτος, το πραγματικό κεφάλαιο. Είναι αυτοί που  ξέρουν καλά το δρόμο  που οδηγεί στην ελευθερία και την πραγματική ευημερία.  

Είναι  αυτοί που συντρέχουν, τον συνάνθρωπο. Που εργάστηκαν και συνεχίζουν να εργάζονται, δημιουργώντας με το μόχθο τους όλη  την σύγχρονη αλλά και την μελλοντική πολιτιστική και τεχνολογική μας παρακαταθήκη  .  

 Είναι αυτοί που δεν επιζητούν να κατέχουν τα δημιουργήματα των άλλων και να συσσωρεύουν κεφάλαια,  γιατί  είναι αυτάρκεις και ξέρουν οι ίδιοι  να δημιουργούν, να βοηθούν, να αγαπούν .

Είναι αυτοί που ξέρουν ότι κάποτε η ζωή προχωρούσε χωρίς το κεφάλαιο  και ότι   στο απώτερο  μέλλον πάλι χωρίς το κεφάλαιο θα εξελίσσεται.    

Είναι  αυτοί που ξέρουν  ότι  η γη μας μπορεί να φιλοξενήσει όχι μόνο 7  αλλά εβδομηκοντάκις  επτά δισεκατομμύρια ανθρώπων  αρκεί  ο πόλεμος  να γίνει παρελθόν, τα όπλα να δώσουν τη θέση τους σε παραγωγικά  εργαλεία, η απληστία να πάψει να υπάρχει  και τα αγαθά της δημιουργικότητας  και του μόχθου, να διαχυθούν δίκαια σε όλους, και όχι μόνο στους δυνατούς, όπως συμβαίνει στις μέρες μας.

 Το αντίδωρο της προσπάθειας αυτών των ανθρώπων δεν είναι το χρήμα, αλλά η απόλαυση του δημιουργικού τους  έργου. Η περιουσία που κατέχουν δεν βρίσκεται σε τράπεζες και θωρακισμένα χρηματοκιβώτια. Αλλά είναι καλά αποθηκευμένη μέσα στα εγκεφαλικά τους κύτταρα,  την ψυχή τους και τα δημιουργήματα τους. Καμιά κλοπή,  καμμιά  οικονομική υποτίμηση δεν μπορεί να την υποβαθμίσει.        

Ακριβοδίκαια το αίμα μας μοιράζει το διαθέσιμο κεφάλαιο της τροφής και του οξυγόνου σε όλα τα κύτταρα  του σώματος μας για να υπάρξει υγεία και ζωή. Όταν όμως  προνομιούχες ομάδες κυττάρων αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα και ρουφάνε για λογαριασμό τους το διαθέσιμο κεφάλαιο του αίματος, τότε μιλάμε για κακοήθη μετάλλαξη. Μήπως κάτι ανάλογο συμβαίνει αυτές τις μέρες και στην κοινωνία μας;

 

*O Γιώργος Θ. Μιχαήλ  είναι Αρχιτέκτονας –Βιομηχανικός σχεδιαστής.

     

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr