Ομόλογα αορίστου χρόνου, τράπεζες ασύδοτης κερδοσκοπίας

Όσο διογκώνεται η κρίση τόσο περισσότερο θα βγαίνουν προς τα έξω οι αλχημείες των τραπεζών για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, ακόμα και σε βάρος των πελατών τους, ελλείψει πολιτικής βούλησης για ρύθμιση του τρόπου λειτουργίας τους. Τελευταία προσθήκη στα επικίνδυνα προϊόντα που χορηγούν οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί είναι τα αποκαλούμενα «perpetual bonds», τα ομόλογα δηλαδή χωρίς ημερομηνία λήξης, τα οποία τώρα κάποιες ελληνικές τράπεζες «κουρεύουν», ζημιώνοντας τους αγοραστές τους ακόμα και κατά 70%. Οι τελευταίοι, πάντως, δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια και ήδη έχουν ξεκινήσει έναν κύκλο αγωγών σε βάρος των εκδοτριών τραπεζών. Πρόσφατα, εξάλλου, η Deutsche Bank έλαβε την απόφαση να μην επιστρέψει σε «perpetual» ομολογιούχους της την αρχική τους επένδυση, συνολικού ύψους ενός δισεκατομμυρίου ευρώ.

Όπως εξηγούν στο www.koutipandoras.gr άνθρωποι της τραπεζικής αγοράς, τα «perpetuals» θεωρούνται «subordinated» ομόλογα («μειωμένης εξασφάλισης»). Αυτό σημαίνει πως σε περίπτωση που μια τράπεζα αντιμετωπίζει προβλήματα είναι τα πρώτα που θα «κουρέψει» από τις διάφορες κατηγορίες ομολόγων, χρησιμοποιώντας ρήτρες επαναγοράς που έχει φροντίσει να συμπεριλάβει στη συμφωνία της με τον αγοραστή τους. Κι αν η πώληση τέτοιου είδους ομολόγων είναι νόμιμη, μολονότι πολλοί τη χαρακτηρίζουν ανήθικη, τα νομικά ζητήματα ανακύπτουν από τον τρόπο που ορισμένες τράπεζες (κι ελληνικές) διαφημίζουν τα «perpetuals» στους πιθανούς αγοραστές τους. Με το «τυράκι» της υψηλής απόδοσης (ετήσιοι τόκοι που μπορεί να φτάνουν και το 7%) δεν είναι λίγοι εκείνοι χωρίς ιδιαίτερες χρηματοοικονομικές γνώσεις οι οποίοι πέφτουν στην παγίδα και στη συνέχεια πέφτουν κι από τα σύννεφα όταν πληροφορούνται πως η τράπεζα είναι πιθανό να έχει πουλήσει τα «δικά» τους ομόλογα αορίστου χρόνου στη δευτερογενή αγορά, προφανώς σε μειωμένη τιμή.

Γιάννης Συμεωνίδης