Όταν ο αντίπαλος αντεπιτίθεται…

Συναγερμό για να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ σημαίνουν ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος, ανεκτικοί απέναντι στη “λάιτ” Ακροδεξιά, με την ανοικτή υποστήριξη κέντρων της διαπλοκής. Η επιχειρούμενη ανασυγκρότηση του μνημονιακού πολιτικού κατεστημένου δεν έχει τίποτα το ελπιδοφόρο για την κοινωνία. Υπόσχεται εμπέδωση του καθεστώτος της ακραίας λιτότητας, δηλαδή διαρκώς χειρότερες μέρες για τον λαό. Ακόμη και η όποια ανάκαμψη, που θα τρεμοπαίζει στα όρια με την ύφεση, θα είναι κοινωνικά άδικη και άνεργη. Η κυβέρνηση συζητεί (όπως φάνηκε από τη συνάντηση Σόιμπλε – Δένδια) το ενδεχόμενο νέου Μνημονίου. Σύρει τη χώρα στον πόλεμο των κυρώσεων, αφήνοντάς την έκθετη στις γεωπολιτικές μεταβολές.

Στο σάπιο σανίδι του νέου πολιτικού θίασου σπεύδουν να ανέβουν, ακόμη και δημοσίως διαπραγματευόμενοι, βουλευτές που εξελέγησαν με άλλα κόμματα. Η κατασκευή προεδρικής πλειοψηφίας τον Φεβρουάριο είναι κομβικό σημείο στην πολιτική αρχιτεκτονική του μνημονιακού κατεστημένου. Αυτό ενεργοποιεί το αδίστακτο άνοιγμα Σαμαρά προς την Ακροδεξιά, τη διάλυση άλλων ευαισθησιών του συντηρητικού χώρου και τη δορυφοροποίησή τους σε εκλογικό σχήμα “Ν.Δ. – συνεργαζόμενοι”. Πρόκειται για επιλογή μείζονος πολιτικής πόλωσης, που θα προκαλέσει υπαρξιακά διλήμματα στο ΠΑΣΟΚ και θα δοκιμάσει την πολιτική αυτονομία άλλων νεοπαγών “κεντρώων” σχηματισμών.

Το σχέδιο αυτό προϋποθέτει ένταση της επιθετικότητας εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα εναντίον της Αριστεράς και του λαϊκού παράγοντα. Θα επιχειρηθεί, μάλιστα, να δυσφημιστεί ή να αποπροσανατολιστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια, που, αυτές τις μέρες, τροφοδοτείται από τον ΕΝΦΙΑ. Το “δέλεαρ” της υποτιθέμενης ρύθμισης των χρεών, σε συνδυασμό με τρικ για την πορεία των δημοσιονομικών, θα επιστρατευτούν για να στοιχειοθετηθεί η, κατά φαντασίαν, έξοδος από το Μνημόνιο…

Τα αποτελέσματα από το success story στον τουρισμό αποκαλύπτουν τα όρια του μύθου. Η έρευνα που η “Αυγή” δημοσιεύει σήμερα επιβεβαιώνει ότι η περιορισμένη αύξηση του τουριστικού συναλλάγματος δεν ακολούθησε ευθύγραμμα την αύξηση του αριθμού των τουριστών. Τα κέρδη μένουν στους tour operators και τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Η μαύρη εργασία μεγαλώνει… Πρόκειται για απόδειξη του “τύπου ανάπτυξης” που η νεοφιλελεύθερη εξουσία επιφυλάσσει για τη χώρα.

Όταν ο αντίπαλος, όμως, ενώνεται και αντεπιτίθεται με μοναδικό στόχο να διατηρήσει τα ταξικά προνόμια και τη νομή της εξουσίας, η Αριστερά οφείλει να επιταχύνει την προετοιμασία της. Να ανταποκριθεί στις λαϊκές προσδοκίες για δημοκρατική ανατροπή, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες διεύρυνσης και ενότητας, σε πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, διεισδύοντας στο μπλοκ του παρηκμασμένου αστισμού, αναζωογονώντας τις γραμμές των λαϊκών τάξεων. Με προγραμματικές δεσμεύσεις, που έχουν ως προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και κλιμακώνονται σε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Κι όλα αυτά με ορίζοντα δημοκρατικής αναγέννησης, την ώρα που οι αντίπαλοι δεν αντέχουν ούτε να συζητήσουν ψύχραιμα το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και συνεχίζουν στον δρόμο του Μπαλτάκου… Το δίλημμα παραμένει ισχυρό: Μνημόνιο ή δημοκρατία, Μνημόνιο ή ανάπτυξη, Μνημόνιο ή κοινωνική δικαιοσύνη. Καμιά φυσιολογικοποίηση της πολιτικής ζωής δεν μπορεί να υπάρξει με τεχνητή παράκαμψη του Μνημονίου και τις επιπτώσεις του.

Πηγή: avgi.gr