Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων: 10 ταινίες με πρωταγωνιστές τους φίλους μας

Οι… φίλοι μας τα ζώα, που λέγαμε και παλιά. Από το 1931, η 4η Οκτωβρίου κάθε χρονιάς είναι, που λέτε, η Παγκόσμια Ημέρα τους. Κι επειδή τα ζώα, ως συνοδοιπόροι μας επί της Γης, έχουν βεβαίως πολλάκις εμφανιστεί και στο σινεμά, ιδού, προς τιμήν τους, δέκα χαρακτηριστικές ταινίες με συμπρωταγωνιστές ζώα. Ενίοτε και σπανίως, με σκέτους πρωταγωνιστές.

«Ώρα για ύπνο, Μπόνζο» (Bedtime for Bonzo, 1951)

Ο μακαρίτης Ρόναλντ Ρέιγκαν, όταν ήταν ακόμη (καραμέτριος) ηθοποιός, «υιοθετεί» έναν χιμπατζή προσπαθώντας να τον εξανθρωπίσει και να καταδείξει πως το περιβάλλον είναι ισχυρότερο των γονιδίων στην ανατροφή. Σκηνοθεσία του Φρέντερικ ντε Κορντόβα.

«Τα σαγόνια του καρχαρία» (Jaws, 1975)

Η δεύτερη μόλις μεγάλου μήκους ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ –για έναν θηριώδη λευκό καρχαρία που τρομοκρατεί ένα (φανταστικό) νησάκι-θέρετρο των ΗΠΑ– έγινε καλτ και θεωρείται κλασική. Το δε σάουντρακ του Τζον Ουίλιαμς ακόμη… φρικάρει.

«Η αρκούδα» (L’ ours, 1988) 

Με ελάχιστο διάλογο και εστιασμένη εξ ολοκλήρου πάνω σε ένα ορφανό αρκουδάκι που προσπαθεί να προσκολληθεί σε ένα ενήλικο αρσενικό, η εξαιρετική (και ρηξικέλευθη) ταινία του Ζαν-Ζακ Ανό βασίζεται στο «Ο βασιλιάς γκρίζλι», το μυθιστόρημα του Αμερικανού Τζέιμς Όλιβερ Κέργουντ. Και συγκινεί ακόμα αβίαστα.

«Λαγωνικό K-9» (K9, 1989)

Σε μια περίοδο όπου τα ζώα-συμπρωταγωνιστές ήταν στα πάνω τους, η μετριότατη αστυνομική κωμωδία του Ροντ Ντάνιελ –για έναν αστυνόμο και το επιτήδειο λυκόσκυλο υπηρεσίας του– έκανε κατάσταση χάρη, κυρίως, στον πρωταγωνιστή της, Τζέιμς Μπελούσι.

«Τέρνερ & Χουτς» (Τurner & Hooch, 1989)

Την ίδια χρονιά, ο Ρότζερ Σπότισγουντι σκηνοθετεί, με πολύ καλύτερα αποτελέσματα, τον νεαρό Τομ Χανκς, στο ρόλο ενός μπάτσου που υιοθετεί τον Χουτς, ένα τεράστιο Ντοκ ντε Μπορντό, που ανήκε σε δολοφονημένο φίλο του και πιθανόν να είναι κι ο μόνος μάρτυρας της δολοφονίας…

«Ελευθερώστε τον Ουίλι» (Free Willy, 1993)

Δημοφιλέστατη, δακρύβρεχτη ιστορία, σε σκηνοθεσία Σάιμον Ουίνσερ, για ένα πρώην αλητάκι που «συνετίζεται» και παίρνει υπό την προστασία του τον Ουίλι, μια ορφανή φάλαινα όρκα, που ετοιμάζεται να «παροπλιστεί» από τους ιδιοκτήτες ενός ενυδρείου.

«Μπέιμπ, το ζωηρό γουρουνάκι» (Babe, 1995)

Η αυστραλέζικη ταινία του Κρις Νούναν ήταν η πρώτη (και μάλλον η καλύτερη) που μέσω ειδικών εφέ (για τα οποία πήρε και Όσκαρ) «επαύξησε» τις υποκριτικές ικανότητες του συμπαθέστατου γουρουνιού-τσοπανόσκυλου και των φίλων του στην ονειρική φάρμα του Άρθουρ Χόγκετ. Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ντικ Κινγκ-Σμιθ.

«Χάτσικο: Η ιστορία ενός σκύλου» (Hachi: A Dog’s Tale, 2009)

Ο Λάσε Χάλστρομ σκηνοθετεί τον Ρίτσαρντ Γκιρ κι ένα σκυλί Ακίτα σε ένα συγκινητικότατο ριμέικ της γιαπωνέζικης ταινίας «Hachikô monogatari» (1987), που βασίστηκε στην αληθινή ιστορία του Χάτσικο, ενός σκύλου που το 1924 και για έναν ολόκληρο χρόνο πήγαινε καθημερινά στο σιδηροδρομικό σταθμό να «παραλάβει» το νεκρό πια αφεντικό του…

«Το άλογο του πολέμου» (War Horse, 2011)

Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μετέτρεψε σε υπέροχη ταινία την ομώνυμη θεατρική επιτυχία (που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Βρετανού Μάικλ Μορπέργκο), η οποία πραγματεύεται την απύθμενη αγάπη του έφηβου Άλμπερτ για το άλογό του, αγάπη που θα τον οδηγήσει μέχρι τα χαρακώματα του Α’ Παγκόσμιου.

«Η ζωή του Πι» (Life of Pi, 2012)

Το πρώτο κινηματογραφικό ζώο με ονοματεπώνυμο είναι ο Ρίτσαρντ Πάρκερ, μια υπέροχη τίγρη της Βεγγάλης, η οποία συντροφεύει τον νεαρό Ινδό Πάι σε ένα εξαιρετικό ταξίδι αυτογνωσίας και επιβίωσης στους ωκεανούς… Ο Άνγκ Λι μεταφέρει στο σελιλόιντ το ομότιτλο μυθιστόρημα του Γιαν Μαρτέλ και κερδίζει τέσσερα Όσκαρ, εκείνο της σκηνοθεσίας συμπεριλαμβανομένου.

Τατιάνα Καποδίστρια

Πηγή: tospirto.net